କଟକ ଅଫିସ,୧୨।୧୨: ପେଟ ପୋଷେ ପରିଶ୍ରମ। ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ପରିଶ୍ରମକୁ ନେଇ ମଣିଷ ଏହାର ନାଁ ଦେଇଛି ବୃତ୍ତି। କୁଟୁମ୍ବ ପୋଷିବା ପାଇଁ ମଣିଷ ବାଧ୍ୟରେ ଏକ ବୃତ୍ତିରେ ବାନ୍ଧି ହୋଇ ରହେ। ସହରରେ ବୃତ୍ତିକୁ ଆବୋରି ବଞ୍ଚୁଥିବା ମଣିଷମାନଙ୍କ କାହାଣୀକୁ ନେଇ ଏହି ସ୍ବତନ୍ତ୍ର ସ୍ତମ୍ଭ….
୨୦ବର୍ଷ ଧରି ଖପୁରିଆ ଆଇଟିଆଇ କଲେଜ ପାଖରେ ଥିଲା କାର୍ତ୍ତିକ ସାହୁଙ୍କ ଏକ ଛୋଟ ଜଳଖିଆ ଦୋକାନ। ବ୍ୟବସାୟରେ ତାଙ୍କୁ ସହଯୋଗ କରୁଥିଲେ ସ୍ତ୍ରୀ ପ୍ରଭାତୀ। ଏଥିରୁ ଯାହା ରୋଜଗାର ହୁଏ ସେଥିରେ ୫ ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ପେଟ ପୂରୁଥିଲା। ୪ବର୍ଷ ତଳେ ସରକାର ଏହି ରାସ୍ତାର ପ୍ରଶସ୍ତୀକରଣ କଲେ। ଫଳରେ ଭାଙ୍ଗିଗଲା ତାଙ୍କ ବେଉସାର ଘର। ସେ ଖାନ୍ନଗର ଅଞ୍ଚଳରେ ଭଡ଼ା ନେଇ ରହୁଥିବାବେଳେ ପରିବାର ପ୍ରତିପୋଷଣର ଚିନ୍ତା ତାଙ୍କୁ ଶୁଆଇ ଦେଲା ନାହିଁ। ସହରରେ ବଞ୍ଚିବାର ଆଶା ବାନ୍ଧି ସେ ଏକ ନୂଆ ବୃତ୍ତି ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ। ବ୍ୟବସାୟ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଜଣେ ହୋଟେଲ ମାଲିକ ତାଙ୍କୁ ରୁଟି ଯୋଗାଇ ଦେବାକୁ କହିଥିଲେ। ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ କାର୍ତ୍ତିକ ଆଉ ପ୍ରଭାତୀ ୫୦ଖଣ୍ଡ ରୁଟି ତିଆରି କରି ସେହି ହୋଟେଲକୁ ଯୋଗାଇ ଦେଉଥିଲେ। କ୍ରମେ ୫୦ଖଣ୍ଡ ବଢି ବଢି ୫ହଜାରରେ ପହଞ୍ଚିଗଲା। ବ୍ୟସ୍ତବହୁଳ ଜୀବନ ଭିତରୁ ସମୟ କାଢ଼ି ରୁଟି ତିଆରି କରିପାରୁ ନ ଥିବା ହୋଟେଲ, ରେଷ୍ଟୁରାଣ୍ଟ ମାଲିକମାନଙ୍କ ଭରସାର ପାତ୍ର ପାଲଟିଛନ୍ତି କାର୍ତ୍ତିକ ଓ ପ୍ରଭାତୀ। ସହରର ବିଭିନ୍ନ ଭୋଜି, ଜନ୍ମଦିନ ଆଦିରେ ସେମାନଙ୍କ ରୁଟିର ଖୋଜା ପଡ଼ୁଛି। ୫ଜଣ ମହିଳାଙ୍କୁ ସାମିଲ କରି ବ୍ୟବସାୟକୁ ଦୁହେଁ ବଢାଇବାରେ ଲାଗିଛନ୍ତି। ମହିଳା ସ୍ବାବଲମ୍ବୀ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଏହା ଏକ ଉଦାହରଣ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି। ସ୍ବଳ୍ପ ପୁଞ୍ଜିରୁ ଜୀଇଁବାର ରାହା ପାଇଥିବା ପ୍ରଭାତୀ ଏବେ ଅନେକଙ୍କୁ ବଞ୍ଚିବାର ବାଟ ଦେଖାଇଛନ୍ତି।
ଏହାଦ୍ୱାରା କେବଳ ମୋର ନୁହେଁ, ଅନ୍ୟ ୪ଜଣ ମହିଳାଙ୍କ ପରିବାର ପ୍ରତିପୋଷଣ ମଧ୍ୟ ହୋଇପାରୁଛି। ଭଲ ଅଟାରୁ ରୁଟି ପ୍ରସ୍ତୁତ କରୁଛୁ। ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ ହେଉଥିବା ଭୋଜି ତଥା ଅନ୍ୟ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ପାଇଁ ଏସବୁ ଖାଦ୍ୟ ନେଇ ଯିବା ପାଇଁ ଅଟୋଟିଏ ଅଛି। ଗ୍ରାହକଙ୍କୁ ଠିକ୍ ସମୟରେ ଯେଭଳି ଭଲ ଖାଦ୍ୟ ଦେଇପାରିବୁ ସେଥିଲାଗି ଚେଷ୍ଟା କରୁଛୁ।
-ପ୍ରଭାତୀ ସାହୁ, ବ୍ୟବସାୟୀ
ପ୍ରାୟ ୪ବର୍ଷ ହେବ ମୁଁ ପ୍ରଭାତୀ ଅପାଙ୍କ ସହ କାମ କରୁଛି। ରୋଜଗାର ପାଇଁ ଏଣେତେଣେ ବୁଲୁଥିବାବେଳେ ସେ ମୋତେ ସହଯୋଗ କରିଥିଲେ। ଏଥିଯୋଗୁ ମୁଁ ମୋ’ ପରିବାରକୁ ପ୍ରତିପୋଷଣ କରିବାରେ ସମର୍ଥ ହୋଇପାରିଛି।
– ରୀତା ସାହୁ, ସହଯୋଗୀ
ବହୁଦିନ ହେବ ମୁଁ ଏଠାରୁ ରୁଟି କିଣୁଛି। ହୋଟେଲରେ ବିକ୍ରି ହେଉଥିବା ରୁଟିଠାରୁ ଏଠାରୁ ମିଳୁଥିବା ରୁଟିର ସ୍ବାଦ ବହୁତ ଅଲଗା। ହଷ୍ଟେଲ୍ ରୁଟି ଖାଇବା ଅପେକ୍ଷା ଏହି ରୁଟି ଅଧିକ ଭଲ ଲାଗେ। ବେଳେ ବେଳେ ଆରିଶା, ଚକୁଳି ମଧ୍ୟ କିଣି ଖାଇବା ସହ ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କ ପାଇଁ ନେଇଥାଏ। ମୋ ସହ ମୋର କିଛି ସାଙ୍ଗ ମଧ୍ୟ ଏଠାକୁ ଆସନ୍ତି।
-ଆଶିଷ ରାଉତ, ଗ୍ରାହକ
(ରିପୋର୍ଟ- ଅଶୋକ କୁମାର ବାରିକ)