କାମାକ୍ଷାନଗର, ୧୬।୬(ଡି.ଏନ୍.ଏ.) – ଭଜନ ହେଉକି ଆଧୁନିକ ଗୀତ, ବେଶ୍ ମାନେ ତାଙ୍କ କଣ୍ଠକୁ। ଆଉ ସେଥିରେ ଯେବେ ମିଶିଯାଏ ଧୁଡୁକିର ମନଛୁଅଁା ରାଗ, ମତୁଆଲା ହୋଇଉଠେ ପରିବେଶ। ବାଟରେ ଯାଉଥିବା ଦେଖଣାହାରୀ ବି ଘଡ଼ିଏ ଅଟକି ଯାଆନ୍ତି ତାଙ୍କ ସୁମଧୁର ସଙ୍ଗୀତ ଶୁଣିବାକୁ। ହେଲେ ଲୋକଙ୍କୁ ମିଠା ଗୀତରେ ବାନ୍ଧି ରଖିପାରୁଥିବା ୧୫ବର୍ଷର ମୁନା ପଧାନଙ୍କ ଜୀବନ କିନ୍ତୁ ବେଶ୍ ସଂଘର୍ଷମୟ। ପିଲାଟି ଦିନରୁ ମୁଣ୍ଡ ଉପରୁ ଉଠିଯାଇଛି ମା’ବାପାଙ୍କ ହାତ। ତଥାପି ହସହସ ମୁହଁରେ କାଳିଆ ଜଣାଣ ଗାଇ ସେ ପେଟ ପାଇଁ ଯୋଗାଡ଼ କରୁଛନ୍ତି ଦାନା। କହିବାକୁ ଗଲେ ଏବେ ଧୁଡୁକି ହିଁ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ପାଲଟିଯାଇଛି ସଖା, ସହୋଦର ସବୁକିଛି।
ମୁନାଙ୍କ ଜୀବନ କଥା ଶୁଣିଲେ ଆଖିରୁ ଝରି ଆସିବ ଲୁହ। ମୁଣ୍ଡରେ ପକ୍ଷୀ ପର ଲଗା ଝାମ୍ପି। ହାତରେ ଧୁଡୁକି। ଆଉ ସାଙ୍ଗରେ ସମ୍ପର୍କୀୟ ଭାଇ ଆକାଶଙ୍କୁ ନେଇ ଧୁଡୁକି ବଜାଇ ଗଁା ଗଁା ବୁଲନ୍ତି ସେ। ଯିଏ ଯାହା ଦିଏ ସେଥିରେ ଦି ଓଳି ଖାଇବା ଯୋଗାଡ଼ ହୁଏ। ମୁନାଙ୍କ କହିବା କଥା, ତାଙ୍କ ନିଜ ଘର ଅନୁଗୋଳ ଜିଲା କଣିହାଁ ବ୍ଲକ ବୀରୁ ଗଁାରେ। ସେ ସାନ ଥିବା ବେଳେ ତାଙ୍କ ବାପା କେଉଁଆଡ଼େ ଚାଲିଯାଇଛନ୍ତି। ମା’ ସୁମତୀ ପଧାନ ବି ଆରପାରିରେ। ପଢ଼ିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ଥିଲା। ହେଲେ ପେଟ ଚାଖଣ୍ଡକ ପାଇଁ ଦାନା ଯୋଗାଡ଼ କରୁକରୁ ଭୁଲିଯାଇଛନ୍ତି ଚାଟଶାଳୀ ପିଣ୍ଡା ମାଡ଼ିବା। ଆଈ ତୁଳସୀ ପଧାନଙ୍କଠାରୁ ସେ ଶିଖିଥିଲେ ଧୁଡ଼ୁକି ବଜାଇବା କଳା। ମୋବାଇଲରୁ ଗୀତକୁ ସେ ମନେ ରଖି ସେହି ତାଳରେ ବୋଲିଥାନ୍ତି। କାଳିଆ ମୋ ଦେହେ ବୋଳିଦେ…କାଳିଆରେ ମନ ବୋଲି ତୋର କିଛି…ଏସବୁ ଗୀତକୁ ସେ ଅବିକଳ ଗାଇପାରନ୍ତି। କେବଳ ଏତିକି ନୁହେଁ, ଅନେକ ଓଡ଼ିଆ ଆଧୁନିକ, ହିନ୍ଦୀ ଗୀତ ମଧ୍ୟ ସେ କଣ୍ଠସ୍ଥ କରିଛନ୍ତି। ଦୀର୍ଘଦିନ ଧରି ଯାଯାବର ଜୀବନ ବିତାଇବା ପରେ ଏବେ ସେ କଙ୍କଡ଼ାହାଡ଼ ବ୍ଲକ ଦଶିପୁର ଗଁାରେ ଜଣେ ସମ୍ପର୍କୀୟଙ୍କ ଘରେ ରହୁଛନ୍ତି। କଉତୁକିଆ ବେଶପୋଷାକରେ ଦିନସାରା ଗଁା ଗଁା ବୁଲି ଧୁଡୁକି ବଜାଇଲେ ୫୦ରୁ ୧୦୦ ଟଙ୍କା ମିଳେ। ଯେଉଁଦିନ ଭଲ ରୋଜଗାର ନ ହୁଏ ସେହିଦିନ ଶ୍ରମିକ ଭାବେ କାମ କରୁଥିବା ମୁନା କହିଛନ୍ତି। ସରକାର ଗରିବଙ୍କ ପାଇଁ ଅନେକ ଯୋଜନା କରୁଛନ୍ତି। ଆମ ଭଳି ଗରିବଙ୍କ ପାଇଁ କେହି ନାହିଁ ବୋଲି କ୍ଷୋଭର ସହ କହିଛନ୍ତି ମୁନା।