ପରଜଙ୍ଗ ତହସିଲ୍ଦାର ଜୟନ୍ତ ଜୟସିଂହ ନିଜ ପ୍ରଥମ ରୋଜଗାର ସମ୍ପର୍କରେ ଯାହା କୁହନ୍ତି…
ଖୋର୍ଦ୍ଧା ଜିଲା ଟାଙ୍ଗୀ ଥାନା ଚିଲିକା ବ୍ଲକ ଅନ୍ତର୍ଗତ ସୋରଣ ଗାଁରେ ମୋର ଜନ୍ମ। ବାପା ଥିଲେ ଜଣେ ଗରିବ ଚାଷୀ। ଆମେ ୬ ଭାଇଭଉଣୀ(୪ଭାଇ ଓ ୨ ଭଉଣୀ)ମଧ୍ୟରୁ ମୁଁ ଥିଲି ସବା ସାନ। ପରିବାରର ଚଳଣି ବି ସେତେ ଭଲ ନ ଥିଲା। ହେଲେ ମୋର ପାଠ ବଢ଼ିଆ ହେଉଥିଲା। ସ୍କଲାରଶିପ୍ ବି ମିଳୁଥିଲା। ୭ମ ପାସ୍ ପରେ ମୋତେ ପ୍ରଥମ କରି ୯୯୯ ଟଙ୍କା ସ୍କଲାରଶିପ୍ ମିଳିଥାଏ। ସେଥିରୁ ୪୫୦ ଟଙ୍କା ଦେଇ ଘର ପାଇଁ ଗୋଟେ ବସ୍ତା ଚାଉଳ କିଣିକି ଆଣିଥିଲି। ଘରେ ସମସ୍ତେ ସେଦିନ ବହୁତ ଖୁସି ହୋଇଯାଇଥିଲେ। ଏହିପରି ଭାବେ ଭଗବତୀ ବିଦ୍ୟାପୀଠରୁ ୧୯୯୫ ମସିହାରେ ମାଟ୍ରିକ୍ ପାସ୍ କରି ନାଚୁଣୀ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଯୁକ୍ତ ଦୁଇ ବିଜ୍ଞାନ ପଢିଥିଲି। ପଢାଖର୍ଚ୍ଚ ଉଠାଇବା ପାଇଁ ସେହି ସମୟରେ ଗୋଟେ ନବମ ଶ୍ରେଣୀ ପିଲାକୁ ଟ୍ୟୁଶନ ମଧ୍ୟ କଲି। ଯୁକ୍ତ ଦୁଇ ପରେ ଗୋଦାବରୀଶ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଗଣିତ ସମ୍ମାନରେ ଯୁକ୍ତ ତିନି ବିଜ୍ଞାନ ପଢିଲି। ତା’ପରେ ଖଲ୍ଲିକୋଟ ଅଟୋନୋମସ୍ କଲେଜରେ ଗଣିତରେ ପି.ଜି. କଲି। ୨୦୦୨ରେ ପି.ଜି. ସରିବା ପରେ ଆମେ ୪/୫ ଜଣ ସାଙ୍ଗ ଭୁବନେଶ୍ୱର ଆସି ଘରଭଡ଼ା ନେଇ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରତିଯୋଗିତାମୂଳକ ପରୀକ୍ଷା ପାଇଁ ପଢ଼ାପଢ଼ି ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲୁ। ସ୍କୁଲ୍ ଓ କଲେଜ ବେଳେ କେବେ ବି ଟ୍ୟୁଶନ ହୋଇ ନ ଥିଲି। ପ୍ରତିଯୋଗିତାମୂଳକ ପରୀକ୍ଷା ପାଇଁ ବି କୌଣସି କୋଚିଂ ନ ନେଇ ନିଜେ ନିଜେ ପ୍ରସ୍ତୁତ ହେବାକୁ ଲାଗିଲି। ମୋ ସହ ଥିବା ୪/୫ ଜଣ ସାଙ୍ଗ ବି ସେମିତି କରୁଥିଲେ। ଘରଭଡ଼ା ତଥା ବହିପତ୍ର କିଣାକିଣି ପାଇଁ ଆମେ ଟ୍ୟୁଶନ କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲୁ। ତା’ସହିତ ଚାକିରି ପାଇଁ ଆବେଦନ କରୁଥିଲୁ, ପରୀକ୍ଷା ବି ଦେଉଥିଲୁ। ଅନେକ ପରୀକ୍ଷା ଦେବା ପରେ ଶେଷରେ ୨୦୦୫-୦୬ରେ ଡେପୁଟି ସୁବେଦାର ଭାବେ ମୋର ସିଲେକ୍ସନ ହେଲା। ଏଥିପାଇଁ କିଛିଦିନ ଟ୍ରେନିଂ ବି ନେଲି। ହେଲେ ଏହି ଟ୍ରେନିଂ ସମୟରେ ମୋତେ ସବ୍ଇନ୍ସପେକ୍ଟର ଚାକିରି ମିଳିଗଲା। ତେଣୁ ଡେପୁଟି ସୁବେଦାର ଚାକିରି ଛାଡି ସବ୍ଇନ୍ସପେକ୍ଟରର ଟ୍ରେନିଂ ନେବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲି। ପୁଣି ଏହି ଟ୍ରେନିଂ ନେଉଥିବାବେଳେ ମୋତେ ଆଉ ଦୁଇଟି ଚାକିରିର ଅଫର୍ ଆସିଲା। ଗୋଟିଏ ହେଉଛି ଆସିଷ୍ଟାଣ୍ଟ କମର୍ସିଆଲ୍ ଟ୍ୟାକ୍ସ ଅଫିସର ଏବଂ ଅନ୍ୟଟି ହେଉଛି ସପ୍ଲାଏ ଇନ୍ସପେକ୍ଟର। ମୁଁ ଆସିଷ୍ଟାଣ୍ଟ କମର୍ସିଆଲ ଟ୍ୟାକ୍ସ ଅଫିସର ଚାକିରିକୁ ପସନ୍ଦ କରି ସେଥିରେ ଜଏନ କଲି। ୨୦୦୯ ରୁ ୨୦୧୭ ଯାଏଁ ସେଥିରେ ରହିଲି। ତାରି ଭିତରେ ୨୦୧୫ରେ ଓଏଏସ୍ ପରୀକ୍ଷା ଦେଇଥିଲି। କିନ୍ତୁ ରେଜଲ୍ଟ ବାହାରିଲାବେଳକୁ ୨୦୧୭ ହୋଇଗଲା। ସେଥିରେ ମୋର ଯେଉଁ ର଼୍ୟାଙ୍କ୍ ଥିଲା ସେହି ଅନୁସାରେ ମୋତେ ଓଡିଶା ରେଭିନ୍ୟୁ ସର୍ଭିସ୍ (ଓଡିଶା ରାଜସ୍ବ ସେବା) ବିଭାଗରେ ଆଡିଶନାଲ ତହସିଲ୍ଦାର ଭାବେ ଚାକିରି ମିଳିଲା। ତେଣୁ ଆସିଷ୍ଟାଣ୍ଟ କମର୍ସିଆଲ୍ ଟ୍ୟାକ୍ସ ଅଫିସର ଚାକିରି ଛାଡି କଣାସ, ପୁରୀରେ ଆସି ଆଡିଶନାଲ ତହସିଲ୍ଦାର ଭାବେ କାମ କଲି। ୨୦୧୫ ପରେ ୨୦୧୬ରେ ବି ଆଉ ଥରେ ଓଏଏସ୍ ପରୀକ୍ଷା ପାଇଁ ବିଜ୍ଞାପନ ବାହାରିଥିଲା। ମୁଁ ସେଥିରେ ଆପ୍ଲାଏ ମଧ୍ୟ କରିଥିଲି। ହେଲେ ତା’ର ରେଜଲ୍ଟ ବାହାରିଲାବେଳକୁ ୨୦୧୮ ହୋଇଗଲା। ଏଥିରେ ମୋର ଆହୁରି ଭଲ ର଼୍ୟାଙ୍କ ରହିଲା। ଆଉ ମୋତେ ତହସିଲ୍ଦାର ଭାବେ ପୋଷ୍ଟିଂ ମିଳିଲା। ଏବେ ମୁଁ ଢେଙ୍କାନାଳର ପରଜଙ୍ଗଠାରେ ତହସିଲ୍ଦାର ଭାବେ ଅବସ୍ଥାପିତ। ଏ ତ ଥିଲା ମୋ ଚାକିରି ଜୀବନ କଥା। ଏହାଛଡ଼ା ଉପନ୍ୟାସ ପଢିବାରେ ବି ମୋର ଖୁବ୍ ରୁଚି ରହିଛି। ସ୍କୁଲ୍ ଓ କଲେଜବେଳେ ଅନେକ ବକ୍ତୃତା ଦେଇଛି। ଏପରି କି ରାଜ୍ୟସ୍ତରୀୟ ବକ୍ତୃତା ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ଭାଗ ନେଇ ସେଥିରେ ପୁରସ୍କୃତ ମଧ୍ୟ ହୋଇଛି। ଆଗକୁ ବିଭିନ୍ନ ସାମାଜିକ ସମସ୍ୟାକୁ ନେଇ ପ୍ରବନ୍ଧ ଲେଖିବାକୁ ମୁଁ ଯୋଜନା ରଖିଛି। ଜୀବନରେ କଷ୍ଟ କ’ଣ, ତାହା ମୁଁ ପିଲାଟିଦିନରୁ ଅଙ୍ଗେ ନିଭେଇଛି। ହାଇସ୍କୁଲ ବାରଣ୍ଡା ଥିଲା ମୋର ପାଠଶାଳା ଆଉ ବାରଣ୍ଡାର ବିଦ୍ୟୁତ୍ ଖୁଣ୍ଟିରେ ଥିବା ଆଲୋକ ଥିଲା ମୋର ସାଥୀ। ତେଣୁ କୌଣସି ଦୁଃଖୀ ଲୋକଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ ମୋ ଛାତି ଭିତରଟା ଆନ୍ଦୋଳିତ ହୋଇଯାଏ। କାହାର କଷ୍ଟ ମୁଁ ସହିପାରେନି। ବିପଦରେ ପଡ଼ି ମୋଠାରୁ କିଛି ସହାୟତା ପାଇବାକୁ ଆଶା ରଖିଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ ମୁଁ ମୋ ସାଧ୍ୟମତେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ସବୁବେଳେ ଚେଷ୍ଟା କରିଥାଏ। -ଅମ୍ବ୍ରିତା