ମୋର ଜନ୍ମ ଓ ପାଠପଢ଼ା ନବରଙ୍ଗପୁରରେ। ସ୍ଥାନୀୟ ସରସ୍ବତୀ ଶିଶୁ ବିଦ୍ୟାମନ୍ଦିରରୁ ୨୦୦୫ରେ ମାଟ୍ରିକ୍ ପାସ୍ କରିବା ପରେ ନବରଙ୍ଗପୁର କଲେଜରେ ଯୁକ୍ତ ଦୁଇ ବିଜ୍ଞାନ ପଢ଼ିଥିଲି। ତା’ପରେ ଭୁବନେଶ୍ୱରରେ ବିସିଏ ଓ ଏମ୍ସିଏ କୋର୍ସ ସାରି ବାଙ୍ଗାଲୋର୍ରେ ୬ମାସର ଏକ ଟ୍ରେନିଂ ନେଇଥିଲି। ଟ୍ରେନିଂ ସରିବାକୁ ଆଉ କିଛିଦିନ ବାକି ଥାଏ, ତା’ଭିତରେ ଭୁବନେଶ୍ୱରରେ ଇଣ୍ଟରଭ୍ୟୁ ଦେଇ ଏକ କମ୍ପାନୀରେ ସଫ୍ଟଓ୍ବେର୍ ଇଞ୍ଜିନିୟର ଭାବେ କାମ କରିବାକୁ ଲାଗିଲି। ଏଠାରୁ ପ୍ରଥମ ମାସ ଯାହା ଦରମା ପାଇଲି, ସେଥିରେ ବାଙ୍ଗାଲୋର୍ ଯାଇ ପଢ଼ିବାରେ ଯେଉଁ ହାତଉଧାରି ହୋଇଥିଲା ତାହା ସୁଝିଥିଲି। ତା’ପର ମାସଠୁ ଯାହା ଦରମା ମିଳୁଥିଲା ସେଥିରୁ କିଛି ନିଜେ ରଖି ବାକି ଟଙ୍କା ଘରକୁ ପଠାଉଥିଲି। ମାତ୍ର ବର୍ଷେ ଏହି କମ୍ପାନୀରେ କାମ କରିବା ପରେ ଚାକିରି ଛାଡିଦେଲି। କାରଣ ଥିଲା ନୃତ୍ୟ ଓ ସଙ୍ଗୀତ ପ୍ରତି ଥିବା ମୋର ଦୁର୍ବଳତା। ମୋ ବାପା ଟି.ନିରଞ୍ଜନ ଆଚାରୀ ହେଉଛନ୍ତି ଅଲ୍ ଇଣ୍ଡିଆ ରେଡିଓର ଜଣେ ସ୍ବୀକୃତିପ୍ରାପ୍ତ ଗୀଟାରିଷ୍ଟ, ମା’ ଟି.ଜ୍ୟୋତି ଜଣେ କଣ୍ଠଶିଳ୍ପୀ ଏବଂ ବଡ଼ ଭଉଣୀ ଟି.ନିରଜା ଓଡ଼ିଶୀରେ ବିଶାରଦ ସାରିଛନ୍ତି। ଯେହେତୁ ପରିବାରରେ ସମସ୍ତେ କଳାପ୍ରେମୀ, ତେଣୁ ମୋର ବି ଛୋଟବେଳୁ ଓଡ଼ିଶୀ ନୃତ୍ୟ ଓ ହିନ୍ଦୁସ୍ତାନୀ ଗୀତ ପ୍ରତି ଦୁର୍ବଳତା ଆସିଥିଲା। ଗୁରୁଶ୍ରୀ ବାଲାଜୀ କିଶୋର ରୟ ହେଲେ ମୋର ପ୍ରଥମ ସଙ୍ଗୀତ ଗୁରୁ ଏବଂ ଗୁରୁଶ୍ରୀ ବୀରକିଶୋର ନାୟକ ହେଲେ ମୋର ପ୍ରଥମ ଓଡ଼ିଶୀ ନୃତ୍ୟଗୁରୁ। ତେବେ ୟା’ଭିତରେ ମୁଁ ଓଡ଼ିଶୀ ନୃତ୍ୟରେ ପି.ଜି. ଏବଂ ହିନ୍ଦୁସ୍ତାନୀ ଭୋକାଲ୍ରେ ଡିପ୍ଲୋମା ସାରିଛି। ତା’ସହିତ ଅଲ୍ ଇଣ୍ଡିଆ ରେଡିଓ, ଜୟପୁରର ମୁଁ ହେଉଛି ଜଣେ ସ୍ବୀକୃତିପ୍ରାପ୍ତ କଣ୍ଠଶିଳ୍ପୀ। ତେବେ ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ଯୁକ୍ତ ଦୁଇରେ ପଢୁଥିଲି, ସେତେବେଳେ ଅଲ୍ ଇଣ୍ଡିଆ ରେଡିଓରେ ତିନୋଟି ଗୀତ ଗାଇଥିଲି, ଯେଉଁଥିପାଇଁ ମୋତେ ୯୬୦ ଟଙ୍କା ପାରିଶ୍ରମିକ ମିଳିଥିଲା। ଏହା ଥିଲା ମୋ ଜୀବନର ପ୍ରଥମ ରୋଜଗାର। ଏହି ଟଙ୍କାଟିକୁ ନେଇ ମୁଁ ମୋ ମା’ ହାତରେ ଦେଇଥିଲି। ବାସ୍ ସେବେଠାରୁ ଯେତେବେଳେ ଯାହା ବି ରୋଜଗାର କରିଛି ସେଥିରୁ କିଛି ମା’ବାପାଙ୍କୁ ଦେଇ ଆସିଛି। ୟା’ଭିତରେ ମୁଁ ଜିଲା, ରାଜ୍ୟ, ଜାତୀୟ ତଥା ଅନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ସ୍ତରରେ ହୋଇଥିବା ବିଭିନ୍ନ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଖାସ୍ କରି ୨୦୧୯ ପ୍ରୟାଗ କୁମ୍ଭମେଳାରେ ଭାଗନେଇ ଦର୍ଶକଙ୍କର ଅନେକ ପ୍ରଶଂସା ସାଉଁଟିବା ସହ ବହୁ ପୁରସ୍କାର ଓ ସମ୍ମାନ ମଧ୍ୟ ପାଇସାରିଛି। ତେବେ ଭୁବନେଶ୍ୱରରେ ଯେତେବେଳେ ସଫ୍ଟଓ୍ବେର୍ ଇଞ୍ଜିନିୟର୍ ଭାବେ କାମ କରୁଥିଲି, ସେତେବେଳେ କାମର ପ୍ରେସର୍ ବହୁତ ରହୁଥିଲା। ଫଳରେ ପ୍ରାୟ ୬/୭ମାସ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୁଁ ନୃତ୍ୟ ଓ ଗୀତ ଅଭ୍ୟାସରୁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଦୂରେଇ ଯାଇଥିଲି। ଯେଉଁଥିପାଇଁ ଚିନ୍ତା କଲି ଆଉ ଯଦି କିଛି ମାସ ଏମିତି କାମ କରିବି, ତା’ହେଲେ ନାଚଗୀତ ସବୁ ଭୁଲିଯିବି। ତେଣୁ ବାଧ୍ୟ ହେଲି ଚାକିରି ଛାଡ଼ିବାକୁ। କାମ ଛାଡ଼ିବା ପରେ ମୁଁ ନିଜ ଜନ୍ମସ୍ଥାନ ନବରଙ୍ଗପୁରକୁ ଚାଲିଆସି କଳାକ୍ଷେତ୍ରରେ କିଛି କରିବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରି ନିଜସ୍ବ ଉଦ୍ୟମରେ ‘ଜଗନ୍ନାଥ କଳାକେନ୍ଦ୍ର’ ନାମରେ ଏକ ଅନୁଷ୍ଠାନ ପ୍ରତିଷ୍ଠା କଲି। ଏହି ଅନୁଷ୍ଠାନ ତରଫରୁ ଏବେ ଛାତ୍ରୀଛାତ୍ରମାନଙ୍କୁ ଓଡ଼ିଶୀ ନୃତ୍ୟ, ସମ୍ବଲପୁରୀ ନୃତ୍ୟ ତଥା ନବରଙ୍ଗପୁର ଜିଲାର ଆଦିବାସୀ ନୃତ୍ୟ ଢେମ୍ସା ଉପରେ ଶିକ୍ଷା ପ୍ରଦାନ କରାଯାଉଛି। ନିଜ ଜିଲାରେ କଳାର କେମିତି ଠିକ୍ ପ୍ରଚାର ପ୍ରସାର କରିବା ସହ ରାଜ୍ୟ ତଥା ରାଜ୍ୟ ବାହାରେ ଏ ନେଇ ସୁନାମ ଅର୍ଜନ କରିପାରିବି, ତାହା ହେଉଛି ମୋର ପ୍ରଧାନ ଲକ୍ଷ୍ୟ। ଆଉ ଏହି ଲକ୍ଷ୍ୟକୁ ପୂରଣ କରିବା ପାଇଁ ତଥା ନିଜ ଅନୁଷ୍ଠାନକୁ ଆଉ ଟିକେ ଆଗକୁ ନେବା ଲାଗି ଆର୍ଥତ୍କ ସହାୟତାର ଆବଶ୍ୟକ ଥିବାରୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁଁ ଏକ ରେସିଡେନ୍ସିଆଲ୍ କଲେଜରେ କମ୍ପ୍ୟୁଟର ସାଇନ୍ସର ଅଧ୍ୟାପିକା ଭାବେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଅଛି। ଆଶା କରୁଛି, ଭଗବାନଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ଥିଲେ ମୁଁ ଖୁବ୍ଶୀଘ୍ର ମୋ ଲକ୍ଷ୍ୟସ୍ଥଳରେ ପହଞ୍ଚତ୍ପାରିବି।