ଖୁବ୍ କମ୍ ବୟସରୁ କଲମର ଯାତ୍ରା ଆରମ୍ଭ କରିଥିବା ସାରସ୍ବତ ସାଧିକା ଜଣଙ୍କ ଆଜି ଜୀବନର ସାୟାହ୍ନରେ ଉପନୀତ ହୋଇ ମଧ୍ୟ ସୃଜନ କର୍ମରେ କାର୍ଯ୍ୟରତ। ଅର୍ଦ୍ଧ ଶତାବ୍ଦୀରୁ ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱ କାଳ ଧରି ସେ ଭେଟି ଦେଇଛନ୍ତି ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟ ଜଗତକୁ ତିନୋଟି ଗଳ୍ପ ସଂକଳନ(ନିଃଶବ୍ଦ ସମ୍ପର୍କ, କିଛି ତୃଷ୍ଣା କିଛି ଜଳ, ବିଶ୍ୱାମିତ୍ରର ହସ), ( କବିତା ସଂକଳନ ସୃଜନ ରାଗ), ଦୁଇଟି ଅନୁବାଦ ଉପନ୍ୟାସ (ବିମଳ ମିତ୍ରଙ୍କର ପର ସ୍ତ୍ରୀ ଓ ଆଶାପୂର୍ଣ୍ଣା ଦେବୀଙ୍କର ବିଳମ୍ବିତ)ସହିତ ସ୍ବରଚିତ ଉପନ୍ୟାସ( ମଝି ରାସ୍ତାର ମଣିଷ), (ଅଧା ଲେଖା ଡାଏରୀ) ଯାହା ପାଠକାଦୃତ ହେବା ସହ ତାଙ୍କୁ ଦେଇଛି ଏକ ଭିନ୍ନ ପରିଚୟ। ସେ ହେଲେ କବୟିତ୍ରୀ, ଗାଳ୍ପିକା, ଔପନାସିକା ସୁବିଦ୍ୟା ଦେବୀ। ୧୯୪୪ ମସିହା ବାଲେଶ୍ୱରର ଏକ ଜମିଦାର ପରିବାରରେ ତାଙ୍କର ଜନ୍ମ। ପିତା ରାଧାରଞ୍ଜନ ଦାସ ଓ ମାତା ବୃନ୍ଦାବତୀ ଦେବୀଙ୍କର ସେ ହେଉଛନ୍ତି କନିଷ୍ଠା କନ୍ୟା। ଉଭୟ ପିତା ମାତା ଥିଲେ ପରୋପକାରୀ, ଉଦାରମନା । ବାଲ୍ୟାବସ୍ଥାରୁ ବୋଉଙ୍କ ପ୍ରଭାବ ଖୁବ୍ ପଡ଼ିଥିଲା ତାଙ୍କ ଉପରେ। ବୋଉ ପଢୁଥିବା ମୋଟା ମୋଟା ଓଡ଼ିଆ, ବଙ୍ଗଳା ବହି ଦେଖି ସେ ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖିଥିଲେ ବଡ଼ହୋଇ ସେହିପରି ବହି ଲେଖିବେ। ସୁବିଦ୍ୟା କୁହନ୍ତି, ‘ଆଜି ବି ମୋ ମନରେ ‘ଝଞ୍ଜା ମାଟିର ମଣିଷ’ ଆଦି ଉପନ୍ୟାସର ଛାପ ରହିଯାଇଛି ଯାହା ପିଲାଦିନେ ଲୁଚିଲୁଚି ପଢୁଥିଲି। ପାଠ ପ୍ରତି ଆଗ୍ରହ କମ୍ ଓ ଗପବହି ପଢ଼ିବାର ପ୍ରଚୁର ନିଶା ଥିଲା। ମନରେ ଏପରି ଏକ ଧାରଣା ଥିଲା, ପାଠ ନ ପଢ଼ି ମୋର ବିଶେଷ କିଛି କ୍ଷତି ହେବନି, ମୁଁ ଆପେ ଆପେ କିଛି ଗୋଟେ ହୋଇଯିବି। ପାଠ ପ୍ରତି କମ୍ ଆଗ୍ରହ ଦେଖି ବାପା ବୋଉ ଅନେକ ସମୟରେ ଚିନ୍ତିତ ରହୁଥିଲେ। ଆଜି ଜୀବନର ଏକ ବଡ଼ ଅବସୋସ ରହିଯାଇଛି, ମୋ ପ୍ରକାଶିତ ପୁସ୍ତକରୁ ଖଣ୍ଡିଏ ବି ସେମାନେ ଦେଖିପାରିଲେନି। ସୁନାହାଟ ଉ.ପ୍ରା. ବିଦ୍ୟାଳୟରୁ ପ୍ରାଥମିକ ଶିକ୍ଷା ସମାପ୍ତ କରି ବାରବାଟୀ ବାଳିକା ବିଦ୍ୟାଳୟ ଓ ଫକୀର ମୋହନ କଲେଜରୁ ମୁଁ ଶିକ୍ଷା ଗ୍ରହଣ କରିଥିଲି। କଲେଜ ପଢ଼ା ସମୟରୁ କବିତା ଲେଖୁଥିଲେ ବି ବିବାହ ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ବୀରମିତ୍ରପୁରରେ ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ ଥିବାବେଳେ ମୋର ଅନେକ ଗପ, କବିତା, ଆଲେଖ୍ୟ ବହୁ ଓଡ଼ିଆ ଓ ଇଂଲିଶ ପତ୍ରପତ୍ରିକା ସହିତ ପୁରୀ ଓ କଟକ ଆକାଶବାଣୀରେ ପ୍ରକାଶିତ ହୋଇଛି। ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ଓ ମୋର ପ୍ରିୟ ପାଠକପାଠିକାମାନଙ୍କ ଭଲ ପାଇବା ହିଁ ମୋ ପ୍ରତିଭାକୁ ବିକଶିତ କରିଛି। ଜୀବନର ଚଲାପଥରେ ଅନେକ ସୁଖ ଓ ଦୁଃଖ ଅନୁଭୂତି ସାଉଁଟିଛି, ସେହିସବୁ ସାଉଁଟା ସ୍ମୃତିକୁ ତୋଳିଧରି ମୋ ଚାରିପାଖରେ ଘଟୁଥିବା ଘଟଣାକୁ ନେଇ ମୁଁ ଗଳ୍ପ ଲେଖିଥାଏ। ଜୀବନ ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ପୀଡ଼ିତା ନାରୀର ଅନ୍ୟାୟ ଅନୀତି ସହିତ ସଂଘର୍ଷ ଯାହା ମୋ ମନରେ ପୀଡ଼ା ସାଜି କଲମରୁ ଝରିଆସେ। ପ୍ରତିଟି ମାନସ ସନ୍ତାନକୁ ଶେଷ ସ୍ପର୍ଶ ଦେବା ପରେ ମୋତେ ଆତ୍ମସନ୍ତୋଷ ମିଳିଥାଏ। ଯାହାକୁ ଭାଷାରେ ପରିପ୍ରକାଶ କରିବା ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ। ପ୍ରିୟ ପାଠକଙ୍କ ପ୍ରତିଟି ବାକ୍ୟ ମୋ ମନରେ ବାନ୍ଧିହୋଇ ରହିଯାଏ, ଯାହା ସମୟେ ସମୟେ ଆନନ୍ଦର ଅଶ୍ରୁ ଭାବେ ଝରିଆସି ଚଳଚଞ୍ଚଳ କରିଥାଏ ମୋର କଲମକୁ। ସ୍ବାମୀ ରାଜକୃଷ୍ଣ ମହାନ୍ତିଙ୍କ ସ୍ନେହ ଓ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ମୋ କଲମକୁ ଅଧିକ ସଶକ୍ତ କରିଛି।’ ତାଙ୍କ ସ୍ବାମୀ ମଧ୍ୟ ଜଣେ ସାହିତ୍ୟସାଧକ (ଶ୍ରୀ ଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ରଚିତ ସାବିତ୍ରୀ ମହାକାବ୍ୟର ଓଡ଼ିଆ ଅନୁବାଦକ)। ଲେଖାଲେଖି ବ୍ୟତୀତ ସୁବିଦ୍ୟାଙ୍କର ଭିନ୍ନ ଏକ ପରିଚୟ ରହିଛି ସମାଜ ସେବା କ୍ଷେତ୍ରରେ। ପୁରୀର ନାରୀସେବା ସଂଘ, ନୀଳାଚଳ ନାରୀସେବା ସମିତିର ମ୍ୟାନେଜମେଣ୍ଟ ସଦସ୍ୟା, ସ୍ବରାଜ ମହଲ ଶାହା କଲେଜ, ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦ ପୂର୍ଣ୍ଣାଙ୍ଗ ଶିକ୍ଷା ଏକାଡ଼େମୀର ପରିଚାଳନା କମିଟି ସଦସ୍ୟା ସହିତ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ସେବା ଅନୁଷ୍ଠାନର ସଦସ୍ୟା ଭାବେ ଅନେକ ନିରାଶ୍ରୟଙ୍କୁ ଆର୍ଥିକ, ମାନସିକ ଓ ଶାରୀରିକ ସ୍ତରରେ ସହଯୋଗ କରିଆସୁଛନ୍ତି। ଦୀର୍ଘ ୫୦ବର୍ଷରୁ ଅଧିକ ସମୟ ଧରି ସାହିତ୍ୟର ଯାତ୍ରା ଜାରି ରଖିଥିବା ଲେଖିକା ସୁବିଦ୍ୟା ଦେବୀଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ସାହିତ୍ୟ କୃତୀ ପାଇଁ ମିଳିଛି ଅନେକ ସ୍ବୀକୃତି ଓ ସମ୍ମାନ। ଯଥା ପୁରୀର ସୁଲେଖା ଓ ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ସାହିତ୍ୟ ସଂସଦ, (ଯୁଗଳବନ୍ଦୀ ସମ୍ମାନ ଉଭୟ ପତି ପତ୍ନୀ) ଯୁଗଶ୍ରୀ ଯୁଗନାରୀ, ଇସ୍ପାତ ସାହିତ୍ୟ ସଂସଦ, ସୁଲେଖା ଗାଳ୍ପିକା ସମ୍ମାନ, ସୁଧନ୍ୟା ଭୁବନେଶ୍ୱରର ଔପନାସିକା ସମ୍ମାନ, କାଦମ୍ବିନୀ ସମ୍ମାନ, ପୁରୀ ପୁସ୍ତକ ମେଳା ସମ୍ମାନ । ପୁରୀର ଅନେଷିତା, ବର୍ଷା, ଭଦ୍ରକର ସଖା ଅନୁଷ୍ଠାନରୁ ଗାଳ୍ପିକା ଏବଂ କବୟିତ୍ରୀ ସମ୍ମାନରେ ସମ୍ମାନିତ ହେବା ସହିତ ୨୦୦୫ରେ ଫକୀର ମୋହନ କଲେଜର ପୁରାତନ ଛାତ୍ର ସଂସଦ ତାଙ୍କୁ ‘ଛାତ୍ରୀ ଗୌରବ’ ସମ୍ମାନରେ ସମ୍ମାନିତ କରିଛିି।
-ପ୍ରିୟମ୍ବଦା ରଥ, ଦିଲ୍ଲୀ