ଟିକେ ଚିନ୍ତା କରନ୍ତୁ ଆପଣ ସାମରିକ ବାହୀନର ଏକ ଅଂଶ। ଆଉ ଟ୍ରପିକାଲ ଦ୍ୱୀପରେ ଶତ୍ରୁ ଚାରି ଆଡ଼ୁ ଘେରି ରଖିଛନ୍ତି। ଏଠୁ ଖସିବାର ଏକମାତ୍ର ବାଟ ଜଳ ମାର୍ଗ, ଯାହାକି ଅତ୍ୟଧିକ ପଙ୍କୁଆ। ସେଥିରେ ଅଛନ୍ତି ବିଶ୍ୱର ସବୁଠୁ ବଡ଼ ଓ ଘାତକ ଲୁଣିପାଣି କୁମ୍ଭୀର। ଏଭଳି ପରିସ୍ଥିତିରେ ଦୁଇଟ ବାଟ ରହୁଛି। ପ୍ରଥମଟି ଶତ୍ରୁ ହାତରେ ଜୀବନ ସମର୍ପି ଦେବେ ନା ନିଜକୁ ବଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ କୁମ୍ଭୀରଙ୍କ ଘର ଦେଇ ଖସିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବେ।
ଦ୍ୱିତୀୟ ବିଶ୍ୱଯୁଦ୍ଧବେଳେ ରାମରି ଦ୍ୱୀପ (ଏବେକାର ନାମ ସିଟ୍ଟଓ୍ବେ ଓ ମିଆଁମାରର ଅଂଶ)ରେ ସମାନ ପରିସ୍ଥିତିର ସମ୍ମୁଖୀନ ହୋଇଥିଲା ଜାପାନୀ ସେନା। ଏହି ଦ୍ୱୀପ ରଣନୀତି ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଥିଲା ଖୁବ୍ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ। ୧୯୪୫ରେ ଏୟାରବେସ ନିର୍ମାଣ କରିବା ପାଇଁ ଏହି ଦ୍ୱୀପ ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ କରିଥିଲା ବ୍ରିଟିଶ ସେନା। ପ୍ରାରମ୍ଭିକ ଯୁଦ୍ଧ ପରେ ପଛ ଘୁଞ୍ଚା ଦେଇଥିଲେ ୧ ହଜାର ଜାପାନୀ ସୈନ୍ୟ। ସେମାନେ ପ୍ରବଳ ପଙ୍କୁଆ ଜଳାଶୟରେ ପସିଯାଇଥିଲେ, ଯାହାକି ରାମରି ଦ୍ୱୀପର ୮-୧୦ ମାଇଲ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବ୍ୟାପିଛି। ଏହା ପରେ ଘଟିଥିଲା ଯୁଦ୍ଧ ଇତିହାସର ଅଦ୍ଭୁତପୂର୍ବ ଘଟଣା।
ପରାଜୟ ସ୍ବୀକାର କରିବାକୁ ବ୍ରିଟିଶ ସେନା ପକ୍ଷରୁ ଦିଆଯାଇଥିଲା ପ୍ରସ୍ତାବ। ହେଲେ ସମର୍ପଣ କରିବା ବଦଳରେ ସେମାନେ ଉଦ୍ୟମ କଲେ ଖସିବାକୁ। ଜଳାଶୟ କୂଳରେ ରହି ଅପେକ୍ଷା କରିଥିଲେ ବ୍ରିଟିଶ ସେନା। କାରଣ ସେମାନଙ୍କୁ ଜଣା ଥିଲା ଆଗକୁ କ’ଣ ହେବାକୁ ଯାଉଛି। କୁମ୍ବୀର ଆକ୍ରମଣରେ ବହୁ ସଂଖ୍ୟାରେ ସୈନ୍ୟ ଜୀବନ ହରାଇ ଥିଲେ। କେତେ ସୈନ୍ୟ ଖସିବାରେ ସଫଳ ହୋଇଥିଲେ, ତାହାର କୌଣସି ସ୍ପଷ୍ଟ ସୂଚନା ନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ଓ୍ବିକିପିଡିଆରେ ୪୮୦ ଲିଖିତ ଥିବାବେଳେ ପ୍ରାଣଘାତୀ ଜଳାଶୟରୁ କେବଳ ୨୦ ଜଣ ଜୀବନ୍ତ ବାହାରିଥିଲେ। ସେମାନେ ଧରା ପଡ଼ିଥିବା ବ୍ରିଟିଶ ସେନା ପକ୍ଷରୁ ସୂଚନା ଦେଇଥିଲା।
ରାମରି ଦ୍ୱୀପରେ ଘଟିଥିବା କୁମ୍ବୀର ଆକ୍ରମଣ ଘଟଣା ଏବେ ମଧ୍ୟ ଗିନିଜ ବୁକ୍ ଅଫ୍ ଓ୍ବାଲର୍ଡ ରେକଡର୍ସରେ ଲିପିବଦ୍ଧ ହୋଇ ରହିଛି। କୁମ୍ବୀରଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଜଳାଶୟରେ ବିଷାକ୍ତ ଶାପ, ବିଛା, ପୋକ, ମଶା ମଧ୍ୟ ଥିଲେ। ଏଥି ଯୋଗୁ ମଧ୍ୟ ବହୁ ସଂଖ୍ୟାରେ ସୈନ୍ୟଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ହୋଇଥିଲା। ରାମରି ଦ୍ୱୀପର ସେହି ଦୃଶ୍ୟ କେତେ ଯେ ଭୟଙ୍କର ଥିଲା, ତାହା ସେହି ଯୁଦ୍ଧରେ ଭାଗ ନେଇଥିବା ବ୍ରୁସ ଷ୍ଟାନଲି ରାଇଟ୍ ତାଙ୍କ ଆତ୍ମଜୀବନିରେ ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି।