ଆଜିର ଦିବସରେ ‘ଧରିତ୍ରୀ’ ତା’ର ୪୭ ବର୍ଷ ପୂରଣ କରି ୪୮ତମ ବର୍ଷରେ ପଦାର୍ପଣ କରୁଛି। ଆଜି ହେଉଛି ଯୋଗୀ ଶ୍ରୀଅରବିନ୍ଦଙ୍କ ସମାଧି ଦିବସ। ଗତ ୪୭ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଧରିତ୍ରୀ ନିଷ୍ଠାର ସହ ରାଜ୍ୟ, ଦେଶ ଓ ପୃଥିବୀର ଘଟଣାଗୁଡ଼ିକୁ ଯଥାସମ୍ଭବ ସଚ୍ଚୋଟ ଏବଂ ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାବେ ପ୍ରକାଶ କରିଆସିଛି। ଅତୀତରେ ଏବଂ ଏବେ ମଧ୍ୟ ଧରିତ୍ରୀ ତା’ର ସ୍ୱର ପୀଡ଼ିତ, ଅସହାୟ ଓ ବଞ୍ଚିତଙ୍କ ପାଇଁ ଉଠାଇଆସିଛି। ସ୍ୱାଭାବିକ ଭାବେ ଏଥିପାଇଁ ଅନେକ ଶକ୍ତି ଧରିତ୍ରୀ ବିରୋଧରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି। ଏହା ସତ୍ତ୍ୱେ ଆମର ପାଠିକାପାଠକଙ୍କ ବିଶ୍ୱାସ ଏବଂ ଭରସା ଯୋଗୁ ଧରିତ୍ରୀ କେବଳ ବଞ୍ଚି ରହିନାହିଁ, ଓଡ଼ିଶାରେ ତାହା ଏକ ସାମାଜିକ ପ୍ରଭାବ ଭାବରେ ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ହୋଇଚାଲିଛି। ବିଗତ କିଛି ବର୍ଷରେ ଭାରତର ଗଣତାନ୍ତ୍ରିକ ବ୍ୟବସ୍ଥା ପ୍ରତି ଉଠୁଥିବା ବିପଦକୁ ଲୋକଲୋଚନକୁ ଆଣିବାରେ ଧରିତ୍ରୀ ସବୁବେଳେ ନିର୍ଭୀକ ପ୍ରୟାସ କରିଆସିଛି।
ଆଜିର ପୃଥିବୀ ଅନେକ ବିପଦର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେଉଛି। ପୂର୍ବରୁ ଚିନ୍ତା କରାଯାଉଥିଲା ଯେ, ବିପଦ କେବଳ ରାଜନୈତିକ ରୂପରେ ଆସିବ। ଏବେ ଜଣାପଡ଼ୁଛି ଯେ ଅର୍ଥନୈତିକ ଓ ରାଜନୈତିକ ବିପଦରୁ ଅଧିକ ଗୁରୁତ୍ୱ ଧାରଣ କରିଛି ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟଗତ ସଂକଟ। କରୋନା ମହାମାରୀକୁ ପ୍ରାୟ ଦୁଇବର୍ଷ ହେବାକୁ ଯାଉଛି। ଏହା ସତ୍ତ୍ୱେ ଆମେ ଯେଉଁମାନେ ଆଜି ବଞ୍ଚିରହିଛୁ, ଆମକୁ ମନେରଖିବାକୁ ହେବ ଯେ, ପ୍ରକୃତିର ଅଶେଷ ଆଶୀର୍ବାଦ ଯୋଗୁ ଏହା ସମ୍ଭବପର ହୋଇଛି। ସଚେତନ ନାଗରିକ ଭାବେ ନିଜର ଜୀବନଶୈଳୀ ଓ ମାନସିକତାକୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ କରି ବାକି ରହିଥିବା ଜୀବନରେ ନୂତନ ମଣିଷ ରୂପେ ବଞ୍ଚତ୍ଲେ ହୁଏତ ପୃଥିବୀ ପାଇଁ ଆମେ ସମସ୍ତେ ସହଯୋଗୀ ଭାବେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିପାରନ୍ତୁ। ବର୍ତ୍ତମାନ ଯେଭଳି ଭାବରେ ଜଳବାୟୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଘଟୁଛି, ତାହାର କୁପ୍ରଭାବ ବିଶେଷକରି ଓଡ଼ିଶାରେ ଅନୁଭବ କରିହେଉଛି। ମନେପଡ଼େ ୧୯୯୮ରେ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଅଂଶୁଘାତଜନିତ ମୃତ୍ୟୁ ସମ୍ପର୍କରେ ଶୁଣିବାକୁ ପାଇଥିଲୁ। ତା’ପରେ ୧୯୯୯ରେ ମହାବାତ୍ୟା ଇତିହାସ ରଚିଗଲା। ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ ଭାବେ ପ୍ରତିବର୍ଷ ବଜ୍ରାଘାତରେ ଅନେକ ଶହ ଲୋକଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ଆମ ରାଜ୍ୟରେ ଘଟିଚାଲିଛି। ଫାଇଲିନ୍ଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ହୁଡ୍ହୁଡ୍, ତିତ୍ଲି, ଫନୀ, ଅମ୍ଫନ୍ ଓ ୟସ୍ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସବୁ ପ୍ରକୃତିର କ୍ରୋଧ ଦର୍ଶାଇଲେ। ୨୦୨୦ରୁ ଓଡ଼ିଶାର ବିଭିନ୍ନ ଜଙ୍ଗଲରେ ଲାଗିଥିବା ନିଆଁ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ସଚେତନ କରାଇଦେଲା ଯେ, ମଣିଷକୃତ ଏହିଭଳି ବିପଦ ରାଜ୍ୟକୁ ଅନେକ କ୍ଷତି ପହୁଞ୍ଚାଉଛି।
କୌତୂହଳର ବିଷୟ ହେଉଛି ଯେ, ଅନେକ ରାଜନୈତିକ ଚିନ୍ତାଧାରା ଆମକୁ ଧର୍ମ ଓ ଜାତୀୟତାବାଦ ବିଷୟରେ ଉଗ୍ର କରାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛନ୍ତି। କିନ୍ତୁ ଏବକାର ପରିବେଶ ପ୍ରତି ଉପୁଜିଥିବା ବିପଦ କୌଣସି ଏକ ନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଭୂଖଣ୍ଡ ବା ରାଜନୀତି ଦ୍ୱାରା ସୃଷ୍ଟି କରାଯାଇଥିବା ମାନଚିତ୍ରରେ ସୀମିତ ରହୁନାହିଁ। ମାଡ଼ ଯେତେବେଳେ ଆରମ୍ଭ ହେଲାଣି ତାହା ଧର୍ମ କିମ୍ବା ଦେଶକୁ ଦେଖୁ ନାହିଁ। ତେଣୁ ଦେଶପ୍ରେମର ସଂଜ୍ଞାରେ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଆଣି ବିଶ୍ୱପ୍ରେମ କଥା ଭାବିବାର ସମୟ ଆସିଗଲାଣି। ଏହାକୁ ଆମେ ଭାରତୀୟ ଏବଂ ବିଶେଷକରି ଓଡ଼ିଆ ଯଦି ବୁଝିବାକୁ ଅସ୍ବୀକାର କଲେ, ଆମେ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ କ୍ଷତିର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବା।
ଓଡ଼ିଆରେ ଢଗ ଅଛି ‘ଆପେ ବଞ୍ଚିଲେ ବାପର ନାଁ’। ଏବକାର ପରିବେଶ ସ୍ଥିତିକୁ ଦେଖିଲେ ମନେହେଉଛି ବାପାଙ୍କ ନାମ ବଞ୍ଚାଇରଖିବାକୁ ହେଲେ କେବଳ ଆପେ ନୁହେଁ, ସମସ୍ତ ମାନବଜାତିର ମଙ୍ଗଳ ପାଇଁ ଚିନ୍ତା ଓ କାର୍ଯ୍ୟ କରିବାକୁ ହେବ।