ମୋର ଜନ୍ମ ଖୋର୍ଦ୍ଧା ଜିଲା ବୋଲଗଡ଼ ବ୍ଲକ୍ ଅନ୍ତର୍ଗତ ଆରିକମା ଗାଁରେ। ଘରର ଦୁର୍ବଳ ଆର୍ଥିକାବସ୍ଥା ତଥା ସେ ସମୟରେ ଗାଁ ନିକଟରେ ଉଚ୍ଚ ବିଦ୍ୟାଳୟର ସୁବିଧା ନ ଥିବା ଯୋଗୁ ସପ୍ତମ ଶ୍ରେଣୀ ପରେ ମୋ ପାଠପଢାରେ ଡୋରୀ ବାନ୍ଧି ହୋଇ ଯାଇଥିଲା। କିଛିଦିନ ପରେ ବାପା ବି ରୋଗାକ୍ରାନ୍ତ ହୋଇ ଆରପାରିକୁ ଚାଲିଗଲେ। ତେଣୁ ଘର ଖର୍ଚ୍ଚ ତଥା ନିଜ ଖର୍ଚ୍ଚ ଉଠାଇବା ପାଇଁ ପଢା ଛାଡ଼ିବା ପରେ ମୁଁ ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ଚାଷ କାମରେ ମନ ନିବେଶ କଲି। ତା’ସହିତ ଗାଁ ଯୁବକଙ୍କ ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରେ ଗଢି ଉଠିଥିବା କୁଷଳାଶୁଣୀ ଅପେରା ପାର୍ଟିରେ ବି କ୍ରମେ ଛୋଟ ମୋଟ ଅଭିନୟ କରିବାକୁ ଲାଗିଲି। ଯେହେତୁ ପୂର୍ବରୁ ମୋର ବିଭିନ୍ନ ପର୍ବପର୍ବାଣୀବେଳେ ଗାଁରେ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହେଉଥିବା ଡ୍ରାମାରେ ଶିଶୁ କଳାକାର ଭାବେ ଅଭିନୟ କରିବାର ଅନୁଭୂତି ରହିଥିଲା ତେଣୁ ଅପେରା ପାର୍ଟିରେ ଅଭିନୟ କରିବାରେ ମୋର କିଛି ଅସୁବିଧା ହେଲା ନାହିଁ। ବରଂ ମୋର ପରିପକ୍ୱ ଅଭିନୟ ଦେଖି ଦର୍ଶକ ମୋତେ ପ୍ରଶଂସା କରିବାକୁ ଲାଗିଲେ; ଯାହା ମୋତେ ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ଉକ୍ତ ଅପେରା ପାର୍ଟିଟି ଭାଙ୍ଗିଯିବା ପରେ ପ୍ରେରଣା ଦେଇଥିଲା ନୃତ୍ୟ ନାଟିକା, ଗୀତିନାଟ୍ୟ ଏବଂ ନାଟକ ଲେଖିବାକୁ। ୟା’ ଭିତରେ ମୁଁ ପ୍ରାୟ ୨୫ରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱ ଗୀତିନାଟ୍ୟ ଏବଂ ୨୫ରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱ ନାଟକ ଲେଖିସାରିଛି, ହେଲେ କିଛି ପ୍ରକାଶିତ ହୋଇନାହିଁ। କିନ୍ତୁ ମୋର ଅଧିକାଂଶ ନାଟକ ମୋରି ନିର୍ଦ୍ଦେଶନାରେ ବିଭିନ୍ନ ସ୍କୁଲ ଓ କଲେଜର ବାର୍ଷିକୋତ୍ସବରେ ପରିବେଷଣ ହୋଇ ଉଚ୍ଚ ପ୍ରଶଂସିତ ହୋଇସାରିଛି। ରଘୁ ଅରକ୍ଷିତ, ଖୁଲଣା ସୁନ୍ଦରୀ, ଶାହାଡ଼ା ସୁନ୍ଦରୀ, ରାଜା ଯିବ ଯୋଗୀ ହୋଇ, ମାନ ଭଞ୍ଜନ ଇତ୍ୟାଦି ହେଉଛି ମୋ ଲିଖିତ କେତୋଟି ପ୍ରମୁଖ ନାଟକ। ଏଥିସହିତ ମୁଁ ଗପ, କବିତା ବି ଲେଖେ। ବିଶେଷକରି ବ୍ୟଙ୍ଗ କବିତା ଲେଖିବାରେ ମୋର ରୁଚି ଥାଏ। ‘ବଂଶୀନିସ୍ବନ’ ହେଉଛି ମୋର ଏକ ପ୍ରକାଶିତ କବିତା ସଂକଳନ। ତା’ଛଡ଼ା ରାଜ୍ୟ ସଂସ୍କୃତି ବିଭାଗର ସହାୟତାରେ ‘ପୁରୁଣା କଥା ପୁରାଣ କଥା’ ନାମରେ ଏକ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ପୁସ୍ତକ ବି ମୋର ପ୍ରକାଶିତ ହୋଇସାରିଛି। ଏଥିସହିତ ମୋ ଲିଖିତ ଓ ନିର୍ଦ୍ଦେଶିତ ‘ନୀଳମାଧବ’ ନାଟକଟି ଦୂରଦର୍ଶନରେ ପ୍ରସାରିତ ହୋଇ ଉଚ୍ଚ ପ୍ରଶଂସିତ ବି ହୋଇଛି; ଯେଉଁଥିରେ ମୁଁ ଅଭିନୟ ମଧ୍ୟ କରିଛି। ସେହିପରି ୨୦୧୦ରୁ ମୁଁ ବଣମଲ୍ଲୀ ସାହିତ୍ୟ ସଂସଦର ସଭାପତି ଦାୟିତ୍ୱ ତୁଲାଇଆସୁଛି। କେବଳ ସେତିକି ନୁହେଁ ଗଛ ଲଗାଇ ପରିବେଶକୁ ସବୁଜ ସୁନ୍ଦର କରିବାର ଏକ ଛୋଟ ପ୍ରୟାସ ଆରମ୍ଭ କରିଥିବାରୁ ମୋତେ ପ୍ରକୃତି ବନ୍ଧୁ ଓ ପ୍ରକୃତି ମିତ୍ର ପୁରସ୍କାର ବି ସରକାରଙ୍କ ତରଫର ମିଳିଛି। ତା’ଛଡ଼ା ମୋ ଗାଁ ଘରେ ନିଜସ୍ବ ଉଦ୍ୟମରେ ଏକ ପୁସ୍ତକ ସଂଗ୍ରହାଳୟ ବି ମୁଁ ଗଢିଛି, ଯାହାର ନାଁ ହେଉଛି ମୁଖଶାଳା ପାଠାଗାର। ଆଉ ଯେଉଁଥିରେ ପ୍ରାୟ ୧୦ ହଜାରରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱ ପୁସ୍ତକ ରହିଛି। ଭାଗ୍ୟର ବିଡ଼ମ୍ବନା ଯୋଗୁ ଉଚ୍ଚ ଶିକ୍ଷା ସିନା କରିପାରିଲିନି ହେଲେ ଭଗବାନଙ୍କ ଆର୍ଶୀବାଦରୁ ନିଜ ଲେଖା ଓ ଅଭିନୟ ମାଧ୍ୟମରେ ପାଠକ ତଥା ଦର୍ଶକଙ୍କ ମନରେ ଘର କରିପାରିଥିବାରୁ ଏବେ ବେଶ୍ ଖୁସି ଅନୁଭବ କରିପାରୁଛି। ଏଥିସହିତ ମୁଁ ହେଉଛି ଜଣେ ଚାଷୀ ପୁଅ। ତେଣୁ ଜୀବନର ପ୍ରଥମ ପାରିଶ୍ରମିକ ଏହି ଚାଷରୁ ହିଁ ମୁଁ ପାଇଛି। ଅବଶ୍ୟ ଅପେରା ପାର୍ଟିରେ ଅଭିନୟ କଳାବେଳେ କେତେବେଳେ କେମିତି କିଛି ପଇସା ହାତକୁ ଆସୁଥିଲା, ହେଲେ ତାହା ଏତେ କମ୍ ଥିଲା ଯେ ସେଥିରେ ସେମିତି କିଛି ଆଖି ଦୃର୍ଶୀୟା କାମ କରି ହେଉ ନଥିଲା। କେବଳ ଜଳଖିଆ ଟିକେ ଖାଇ ପେଟକୁ ଯାହା ଶାନ୍ତି କରିହେଉଥିଲା। ଏବେ ତ ଭଗବାନଙ୍କ ଆର୍ଶୀବାଦ ମୋ ସାଙ୍ଗରେ ଅଛି, ତେଣୁ ଅଭାବରେ ବି ବେଶ୍ ଶାନ୍ତିରେ ଆଉ ଖୁସିରେ ମୁଁ ଚଳି
ଯାଉଛି।
-ଅମ୍ବ୍ରିତା