ନୟାଗଡ଼ରେ ମୋ ଜନ୍ମ। ବ୍ରଜେନ୍ଦ୍ର ଉଚ୍ଚ ବିଦ୍ୟାଳୟରୁ ମାଟ୍ରିକ୍ ପାସ୍ କରିବା ପରେ ନୟାଗଡ଼ କଲେଜରେ ଆଇ.ଏ ଓ ବି.ଏ ପଢିଥିଲି। ତା’ପରେ ବାଣୀବିହାରରେ ଓଡ଼ିଆରେ ପି.ଜି କଲି। ପି.ଜି ସରିବା ପରେ ଓଡ଼ଗଁାସ୍ଥିତ ରଘୁନାଥ ସମବାୟ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଅଧ୍ୟାପନା କରିବାର ସୁଯୋଗ ପାଇଲି। ସେତେବେଳେ ଉକ୍ତ କଲେଜଟି ପରିଚାଳନା ସମିତି ଦ୍ୱାରା କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ହେଉଥିଲା। ତେଣୁ ମାସ ଶେଷକୁ ଉକ୍ତ ସମିତି ତରଫରୁ ମୋତେ ୩୦୦ ଟଙ୍କା ଦରମା ମିଳିଲା; ଯାହାକି ଥିଲା ମୋ ଜୀବନର ପ୍ରଥମ ରୋଜଗାର। ଏହି ଟଙ୍କାଟିକୁ ସିଧା ନେଇ ମୋ ବୋଉ ହାତରେ ଦେଇଥିଲି। କାରଣ ମୋ ନନା ଥିଲେ ଜଣେ ଦରଜୀ। ତା’ସାଙ୍ଗକୁ ଆମେ ପାଞ୍ଚ ଭାଇଭଉଣୀ ( ତିନି ଭାଇ ଓ ଦୁଇ ଭଉଣୀ)। ସମସ୍ତଙ୍କଠାରୁ ମୁଁ ଥିଲି ବଡ଼। ଘରର ଦୁର୍ବଳ ଆର୍ଥିକାବସ୍ଥା ପାଇଁ ନନା ଚାହୁଁଥିଲେ ମାଟ୍ରିକ୍ ପରେ ପଢା ବନ୍ଦ କରି ମୁଁ ଚାକିରି କରେ। ଇଚ୍ଛା ନଥିଲେ ବି ପଢା ବନ୍ଦ କରି ମୁଁ ଫରେଷ୍ଟ ଗାର୍ଡ ଚାକିରି ସକାଶେ ଇଣ୍ଟରଭ୍ୟୁ ଦେଲି। ସବୁ ଠିକ୍ଠାକ୍ ଥିଲା, ହେଲେ ମୋର ଉପଯୁକ୍ତ ବୟସ ହୋଇ ନଥିବାରୁ ସେ ଚାକିରିଟି ମୋତେ ମିଳିଲା ନାହିଁ। ତେଣୁ ପୁଣି ପାଠ ପଢିବାକୁ ମନ ବଳାଇଲି। ଏ କ୍ଷେତ୍ରରେ ମୋ ବୋଉ ମୋତେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଆଗେଇ ଆସିଲା। ଗାଈ କ୍ଷୀର ବିକି ସେ ମୋତେ ପାଠ ପଢାଇଲା ଆଉ ମୁଁ ପଢିଚାଲିଲି। ତେଣୁ ମୋ ରୋଜଗାର ଉପରେ ବୋଉର ପ୍ରଥମ ଅଧିକାର ଥିବା ଭାବି ତା’ ହାତରେ ନେଇ ଟଙ୍କାକୁ ଦେଇଥିଲି। ହେଲେ ସିଏ ରଖିଲା ନାହିଁ, ମୋତେ ଟଙ୍କାଟିକୁ ଫେରାଇ ଦେଇ କହିଲା- ‘ମୋର ଏ ଟଙ୍କା କ’ଣ ହବ, ତୁ ସବୁଦିନ ବସ୍ରେ ନୟାଗଡ଼ରୁ ଓଡଗଁା ଯିବାଆସିବା କରୁଛୁ, ତେଣୁ ଏ ଟଙ୍କା ତୁ ରଖ ତୋର କାମରେ ଆସିବ।’ ଏମିତି ହିଁ ଥିଲା ମୋ ବୋଉ। ତା’ରି ଆଶୀର୍ବାଦ ଯୋଗୁ ୧୯୮୦ରୁ ୧୯୯୨ ମସିହା ଯାଏଁ ମୁଁ ଉକ୍ତ କଲେଜରେ ଅଧ୍ୟାପନା କରିଥିଲି। ଅବଶ୍ୟ ତା’ରି ଭିତରେ ତିନି ଥର ଭାରପ୍ରାପ୍ତ ଅଧ୍ୟକ୍ଷ ଭାବେ ବି ଦାୟିତ୍ୱ ତୁଲାଇଥିଲି ଏବଂ ୧୯୮୮ରୁ ୟୁଜିସି ସ୍କେଲ୍ରେ ଦରମା ମଧ୍ୟ ପାଉଥିଲି। ତେବେ ଜାନୁୟାରୀ ୮, ୧୯୯୩ରେ ନୟାଗଡ଼ କଲେଜକୁ ମୋର ବଦଳି ହେଲା ଏବଂ ଅଗଷ୍ଟ ୩୧, ୨୦୧୪ରେ ମୁଁ ପ୍ରାଧ୍ୟାପକ ଭାବେ ଚାକିରୀରୁ ଅବସର ନେଲି। ଅବଶ୍ୟ ତା’ରି ଭିତରେ ୨୦୦୩ରେ ମୁଁ ’ପ୍ରୟୋଗବାଦୀ ନାଟ୍ୟଧାରା ଓ ନାଟ୍ୟକାର ବିଜୟ ମିଶ୍ର’ଙ୍କ ଉପରେ ଥେସିସ୍ ଲେଖି ଡକ୍ଟରେକ୍ଟ ଡିଗ୍ରୀ ହାସଲ କରିସାରିଥିଲି। ଚାକିରି ଜୀବନ ବାଦ୍ ସାହିତ୍ୟ ଓ ନାଟକ ପ୍ରତି ମଧ୍ୟ ମୋର ଦୁର୍ବଳତା ଥିଲା ଆଉ ରହିଛି। ୟା’ ଭିତରେ ମୋ ଲିଖିତ ସହସ୍ରାଧିକ କବିତା ଏବଂ ସାହିତ୍ୟର ବିଭିନ୍ନ ବିଭାଗକୁ ନେଇ କରାଯାଇଥିବା ଆଲୋଚନା ବିଭିନ୍ନ ପତ୍ରପତ୍ରିକାରେ ପ୍ରକାଶିତ ହୋଇସାରିଛି। ଏପିରିକି ‘ବିଜୟ ମିଶ୍ରଙ୍କ ନାଟକରେ ପରୀକ୍ଷା ଓ ପ୍ରୟୋଗ’, ‘ପ୍ରବାଦ ପୁରୁଷ ଯଦୁମଣି’, ’ଓଡ଼ିଆ ସାହିତ୍ୟର ସଂକ୍ଷେପ ଆକଳନ’ ନାମରେ ୩ଟି ପୁସ୍ତକ ଏବଂ ପ୍ରଫେସର୍ ଡ. ନାରାୟଣ ସାହୁଙ୍କ ଲିଖିତ ନାଟକ ସବା ଶେଷ ଲୋକକୁ ସମୀକ୍ଷା କରି ଏକ ସମୀକ୍ଷା ପୁସ୍ତକ ମଧ୍ୟ ରଚନା କରିସାରିଛି। ଏହାଛଡ଼ା ନାଟ୍ୟ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ଭାବେ ବି ମୋର ଭିନ୍ନ ଏକ ପରିଚୟ ରହିଛି। ସ୍କୁଲ୍ରେ ପଢିଲାବେଳେ ନାଟକରେ ଅଭିନୟ କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲି। ବିଶେଷକରି ନାରୀ ଚରିତ୍ରରେ ଅଭିନୟ କରିବାରେ ମୁଁ ଥିଲି ବେଶ୍ ପାରଙ୍ଗମ। ସେଥିପାଇଁ ବାଣୀବିହାରରେ ପଢିଲାବେଳେ ନାଟକରେ ଅଭିନୟ କରି ବେଷ୍ଟ ଆକ୍ଟର୍ର ଆୱାର୍ଡ ପାଇଥିଲି। ପିଜି ପଢା ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମୁଁ ନାଟକରେ ଅଭିନୟ କରିବା ଜାରି ରଖିଥିଲି। ହେଲେ ଅଧ୍ୟାପକ ହେଲା ପରେ ଆଉ ଅଭିନୟ ନ କରି ନାଟକ ଲେଖିବା ଓ ନିର୍ଦ୍ଦେଶନା ଦେବାକୁ ଅଣ୍ଟା କଷିଲି। ସେବେଠାରୁ ଏହି ଧାରା ମୋର ଜାରି ରହିଛି। ୟା’ ଭିତରେ ଉଭୟ ଓଡ଼ିଆ ଓ ହିନ୍ଦୀ ଭାଷାରେ କେତୋଟି ନାଟ୍ୟ ପୁସ୍ତକ ମୋର ପ୍ରକାଶିତ ହୋଇସାରିଲାଣି। ତା’ସହିତ ଜଣେ ସଫଳ ନାଟ୍ୟ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ହିସାବରେ କଟକ ଇଣ୍ଟରନ୍ୟାସନାଲ୍ ଥିଏଟର୍ ଅଲମ୍ପିଆଡ୍ ତରଫରୁ ୨୦୧୮ରେ ମୋତେ ନାଟ୍ୟ ଭୂଷଣ ଉପାଧି ବି ମିଳିସାରିଲାଣି। ତେଣୁ ଆଜି ମୁଁ ଯେଉଁ ସ୍ଥାନରେ ପହଁଞ୍ଚତ୍ପାରିଛି ସେଥିପାଇଁ ଭଗବାନ ଓ ମୋ ନନାବୋଉଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦକୁ ହିଁ ଶ୍ରେୟ ଦେବି। -ଅମ୍ବ୍ରିତା