ଜଗତ୍ସିଂହପୁର, ୪ା୧ (ପ୍ରମୋଦ କୁମାର ନାୟକ): ଆବଶ୍ୟକ ବେଳେ ଅନେକ ସଙ୍ଗଠନ, ଅଭିଯାନ, ମଞ୍ଚ, ସମିତି, ପରିଷଦ, ସଂଘ, ଟ୍ରଷ୍ଟ, ମହାସଭା ଓ ୟୁନିୟନ ଆଦି ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ। ଏହି ଜରିଆରେ ଆନ୍ଦୋଳନଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଅନେକ ଦାବି ଓ ସାମାଜିକ କାମ ପାଇଁ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦିଆଯାଏ। ସରକାର, କମ୍ପାନୀ କିମ୍ବା ଅନ୍ୟ ସଂସ୍ଥା ଉପରେ ଚାପ ପକାଯାଏ। କିନ୍ତୁ ସମୟ ଚକ୍ରରେ ଏଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରୁ ଅଧିକାଂଶ ଅଚଳ ହୋଇଯାଏ। କାହିଁକି ଏବଂ କେଉଁଥି ପାଇଁ ଏହି ଅଭିଯାନ, ମଞ୍ଚ ଓ ସଙ୍ଗଠନଗୁଡ଼ିକ ଆଗକୁ ବଢ଼ି ପାରେ ନାହିଁ ତାହାକୁ ନେଇ ସାଧାରଣରେ ନାନା କଥା ଶୁଣାଯାଏ। କୁହାଯାଏ, ଅନେକ ପ୍ରଭାବଶାଳୀ ହେଉ ଅବା ବିଭିନ୍ନ କ୍ଷେତ୍ରରେ ଆଗଧାଡ଼ିରେ ଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ସଙ୍ଗଠନ ନାମରେ ପତିଆରା ଜାହିର ପାଇଁ ଉଦ୍ୟମ କରିଥାନ୍ତି। ଏପରି କି ରାଜନୈତିକ ଅଭିସନ୍ଧି ପୂରଣ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ କେତେଜଣ ଏସବୁ ଗଠନ ଓ ଭଣ୍ଡୁର କରିଥାନ୍ତି। ସଙ୍ଗଠନ ସୃଷ୍ଟି ସମୟରେ ଯେଉଁସବୁ ମୌଳିକ ପ୍ରସଙ୍ଗକୁ ନେଇ ଆଲୋଚନା କରାଯାଏ ସମୟଚକ୍ରରେ ସେସବୁ ପ୍ରସଙ୍ଗ ଲୁଚିଯାଏ। କାରଣ ଏହା ପଛରେ ଅନ୍ୟ କିଛି ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଲୁଚି ରହିଥାଏ। ଯେତେବେଳେ ଏସବୁ କଥା ପଦାକୁ ଆସିଯାଏ ସେତେବେଳେ ସଙ୍ଗଠନ ଠପ୍ ହୋଇଯାଏ। ଆଉ ମଧ୍ୟ ଅନେକ ପାରିପାର୍ଶ୍ୱିକ ଅବସ୍ଥା, ନେତୃତ୍ୱ ସଙ୍କଟ, ପଦପଦବୀ ହାତେଇବାକୁ କସରତ ଓ ଅନ୍ୟ କାରଣରୁ ଆଗେଇ ପାରେନାହିଁ। ଏପରି କି ଏକତା ଶକ୍ତିକୁ ଭାଙ୍ଗିବା ପାଇଁ କୁଚକ୍ରୀମାନଙ୍କ ଭୂମିକା କିଛି କମ ନ ଥାଏ। ସେମାନେ ନିଜର ମନ୍ଦ ଲକ୍ଷ୍ୟ ପୂରଣ ପାଇଁ ଷଡ଼ଯନ୍ତ୍ର କରି ସଫଳ ହେବା କିଛି ନୂଆ କଥା ନୁହେଁ। ଏହାସତ୍ତ୍ବେ ମଧ୍ୟ କେତେକ ସଙ୍ଗଠନ ମୌଳିକ ସମସ୍ୟାଗୁଡ଼ିକୁ ନିଷ୍ଠାର ସହ ପ୍ରତିପାଦିତ କରି ତିଷ୍ଠି ରହିଛନ୍ତି। ଅତୀତକୁ ବଖାଣିଲେ ଜଣାଯାଏ ଜଗତ୍ସିଂହପୁର ଜିଲାରେ ପାଖାପାଖି ୫୦୦ରୁ ଅଧିକ ସଙ୍ଗଠନ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇ କାଳକ୍ରମେ ହଜିଯାଇଛି।
ପୂର୍ବରୁ ଜିଲା ବିକାଶ ପାଇଁ ଜଗତ୍ସିଂହପୁର ଜିଲା ବରିଷ୍ଠ ନାଗରିକ ମଞ୍ଚ ଗଠନ ହୋଇଥିଲା। ସେତେବେଳେ ଏହା ଅନେକଙ୍କୁ ଖୁସି ଦେଇଥିଲା। ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଥିଲା ପ୍ରଶାସନ ଓ ରାଜନେତାଙ୍କ ଉପରେ ଚାପ ସୃଷ୍ଟି କରି ଅନେକ ସାମଗ୍ରୀକ ଦାବି ହାସଲ କରିବା। ପ୍ରଥମ ବୈଠକ ଓ ଏହା ପରେ ମଞ୍ଚ ଗଠନକୁ ନେଇ ବ୍ୟାପକ ପ୍ରଚାର ହୋଇଥିଲା। ଦୁଃଖର କଥା ହେଲା ନେତୃତ୍ୱକୁ ନେଇ ବିବାଦ ବାସ୍ତବ ଲକ୍ଷ୍ୟଠାରୁ ମଞ୍ଚକୁ ଦୂରେଇ ଦେଇଥିଲା। ସେତେବେଳର ୨ ପ୍ରମୁଖ ରାଜନେତାଙ୍କ ବିବାଦରେ ମଞ୍ଚ ଛନ୍ଦି ହୋଇ ପଡ଼ିଥିଲା। ପରେ ମଞ୍ଚ ପଞ୍ଜୀକରଣ ପୂର୍ବରୁ ପରିକଳ୍ପନାରେ ପୂର୍ଣ୍ଣଛେଦ ପଡ଼ିଥିଲା। ଏହା ପୂର୍ବରୁ ମଧ୍ୟ ପୂଜ୍ୟପୂଜା ସମିତି ଗଠନ ହୋଇଥିଲା। ବିଶେଷକରି ସେମାନଙ୍କ ଜନ୍ମ ଓ ମୃତ୍ୟୁ ଦିବସ ଠିକ୍ ଭାବେ ପାଳନ କରିବା ମୂଳ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଥିଲା। ତାହା ମଧ୍ୟ ଅଧାରେ ଅଟକି ଯାଇଥିଲା। ଜଗତ୍ସିଂହପୁର ସମେତ ଜିଲାର ପାରାଦୀପ, ଏରସମା, କୁଜଙ୍ଗ, ତିର୍ତ୍ତୋଲ, ରଘୁନାଥପୁର, ବିରିଡ଼ି, ନାଉଗାଁ ଓ ବାଲିକୁଦା ଆଦି ଅଞ୍ଚଳରେ ଏଭଳି ଗଢ଼ି ଉଠିଥିବା ପାଖାପାଖି ୫୦୦ ସଙ୍ଗଠନ ତଥା ସମିତି ଆଦି ସୃଷ୍ଟି ହୋଇ ସମୟ ଚକ୍ରରେ ଉଭେଇ ଯାଇଛି। ସେଥିମଧ୍ୟରୁ ପାରାଦୀପରେ ସର୍ବାଧିକ। ପଞ୍ଜୀକରଣ ନ ହୋଇ ଅନେକ ସଙ୍ଗଠନ କୌଣସି ଇସ୍ୟୁକୁ ନେଇ ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ। ପରେ ସଙ୍ଗଠନଗୁଡ଼ିକ ପଞ୍ଜୀକରଣ ପୂର୍ବରୁ ଶୀତଳଭଣ୍ଡାରକୁ ଚାଲିଯାଏ। ବିନା ପଞ୍ଜୀକରଣ ଶତାଧିକ ସମିତି, ସଂସ୍ଥା, ସଙ୍ଗଠନ ଆଗେଇ ପାରିନାହିଁ। ମିଳିଥିବା ସୂଚନା ଅନୁଯାୟୀ, ଜଗତ୍ସିଂହପୁର ଜିଲାର ପାଖାପାଖି ୨୫୨ଟି ସମିତି ତଥା ସଂସ୍ଥା ବନ୍ଦ ହୋଇଯାଇଛି। ସେଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟରେ ପାରାଦୀପ ପୋର୍ଟ ଡକ୍ ୱାର୍କର୍ସ ଏମ୍ପିସିଏସ୍, ଇପ୍କୋ ଷ୍ଟାଫ କ୍ରେଡିଟ୍ କୋ ଅପରେଟିଭ ସୋସାଇଟି, ପାରାଦୀପ କ୍ରେଡିଟ୍ କୋ ଅପରେଟିଭ୍ ସୋସାଇଟି, ଇଷ୍ଟର୍ଣ୍ଣ ଇଣ୍ଡିଆ ଅଏଲ ରିଫାଇନାରୀ ଡିସ୍ପ୍ଲେସ୍ଡ ଫ୍ୟାମିଲିଜ୍ ୱେଲଫେୟାର କୋ ଅପରେଟିଭ ସୋସାଇଟି, ପାରାଦୀପ ଅଏଲ ରିଫାଇନାରୀ ଲ୍ୟାଣ୍ଡ ଲୁଜର୍ ୱେଲଫେୟାର ଲେବର କଣ୍ଟ୍ରାକ୍ଟ କୋ ଅପରେଟିଭ୍ ସୋସାଇଟି, ପାରାଦୀପ ଅଏଲ ରିଫାଇନାରୀ ଡିସ୍ପ୍ଲେସ୍ଡ ଆଣ୍ଡ ଅନଏମ୍ପ୍ଲଏଡ୍ ଲାଣ୍ଡ ଲୁଜର୍ କୋ ଅପରେଟିଭ୍ ସୋସାଇଟି ଇତ୍ୟାଦି। ଏଗୁଡ଼ିକ ବନ୍ଦ ପଛରେ ଯେକୌଣସି କାରଣ ଥାଉ ନା କାହିଁକି ସମିତିଗୁଡ଼ିକ ଗଠନ ସମୟରେ ରହିଥିବା ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ପୂରଣ ହୋଇପାରିନାହିଁ।
୨୦୧୮ରେ ରାଜ୍ୟ ସରକାର ୨୦ଟି ଜିଲାରେ ୨୦ଟି ମଲ୍ଟି ସ୍ପେଶିଆଲିଟି ହସ୍ପିଟାଲ ପିପିପି ମୋଡ୍ରେ କରାଯିବ ବୋଲି ଘୋଷଣା କରିଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ଏଥିରୁ ଜଗତ୍ସିଂହପୁର ବାଦ୍ ପଡ଼ିବାରୁ ଅସନ୍ତୋଷ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିଲା। ଏପରି କି ଜିଲା ବିକାଶ ମଞ୍ଚ ଗଠନ ହେଇଥିଲା। ତତ୍କାଳୀନ ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ ପ୍ରତାପ ଜେନା ଜଗତ୍ସିଂହପୁର ଜିଲାରେ ଏଭଳି ହସ୍ପିଟାଲ ୨ୟ ପର୍ଯ୍ୟାୟରେ କରାଯିବ ବୋଲି ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଇଥିଲେ ସୁଦ୍ଧା ତାହା ଏଯାବତ ପୂରଣ ହୋଇନାହିଁ। ନିକଟରେ ଜଗତ୍ସିଂହପୁର ଜିଲା ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟ ସୁରକ୍ଷା ଅଭିଯାନ ଗଠନ କରାଯାଇ ଜିଲା ସଦରଠାରୁ ୫ କିମି ଦୂର ନିଁପୁରଠାରେ ମେଡ଼ିକାଲ କଲେଜ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ପାଇଁ ଦାବି କରାଯାଇଛି। ଏପରି କି ଗତବର୍ଷ ଡିସେମ୍ବର ୭ରେ ଜଗତ୍ସିଂହପୁର ବଜାର ବନ୍ଦ ଡାକରା ଦିଆଯାଇଥିଲା। କିନ୍ତୁ ଏହି ଦିନ ଆନ୍ଦୋଳନରେ କେଁ ପସିଥିଲା। ଗୋଟେ ପଟେ ବନ୍ଦକୁ ସମର୍ଥନ ଜଣାଇ ଆନ୍ଦୋଳନ ଚାଲିଥିବାବେଳେ ଅନ୍ୟପଟେ ସ୍ଥାନକୁ ନେଇ ଜଗତ୍ସିଂହପୁର ଜାଗ୍ରତ ନାଗରିକ ମଞ୍ଚ ପ୍ରତିବାଦ କରିଥିଲା। ମଞ୍ଚର ଯୁକ୍ତି ଥିଲା ଜିଲାରେ ମେଡ଼ିକାଲ କଲେଜ ପ୍ରତିଷ୍ଠାକୁ ବିରୋଧ କରୁନୁ, କିନ୍ତୁ ନିଁପୁରଠାରେ ହେବା ଅଯୁକ୍ତିକର। ଏହି ବିବାଦ ଥମୁନି। ଆଗକୁ ଦେଖିବାରେ ଅଛି ଜଗତ୍ସିଂହପୁରରେ ମେଡିକାଲ କଲେଜ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ଆନ୍ଦୋଳନକୁ ଓହ୍ଲାଇଥିବା ଲୋକେ ଆନ୍ଦୋଳନ ଜାରି ରଖୁଛନ୍ତି କି ଅନ୍ୟ ସଙ୍ଗଠନ ଭଳି ଶୀତଳଭଣ୍ଡାରକୁ ଚାଲି ଯାଉଛନ୍ତି।