ନୂଆଦିଲ୍ଲୀ,୨।୧୨ : ବୈବାହିକ ଜୀବନରେ ବଳାତ୍କାର ଏକ ବିଷୟ ଯାହାକୁ ଅଣଦେଖା କରାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ। ଭାରତ ସମେତ ସାରା ବିଶ୍ୱରେ ମହିଳାମାନେ ଏହାର ଶିକାର ହେଉଛନ୍ତି। ଅନେକ ସମାଜରେ, ଏହି ଚିନ୍ତାଧାରା ଜାରି ରହିଛି ବିବାହ ପରେ ସ୍ବାମୀଙ୍କର ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଶରୀର ଉପରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଧିକାର ଅଛି ଏବଂ ସେ ଯାହା ଚାହିଁବେ ତାହା କହିପାରିବେି। ଏହି ଚିନ୍ତାଧାରା ବିବାହ ପରି ପବିତ୍ର ଅନୁଷ୍ଠାନଗୁଡ଼ିକୁ ବିକୃତ କରିଦେଇଛି। ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ସମ୍ମତି ବିନା କୌଣସି ପ୍ରକାରର ସମ୍ପର୍କ ରହିବା କେବଳ ଅପରାଧ ନୁହେଁ ବରଂ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଅନୈତିକ ଅଟେ । ଏପରି ଅଭିଯୋଗ ପ୍ରତିଦିନ ଆସୁଛି ଯେତେବେଳେ ମହିଳାମାନେ ଅଭିଯୋଗ କରନ୍ତି ସେମାନଙ୍କ ସ୍ବାମୀ ବିନା ଅନୁମତିରେ ସେମାନଙ୍କ ସହିତ ଶାରୀରିକ ସମ୍ପର୍କ ରଖୁଛନ୍ତି।
ପ୍ରଶ୍ନ ହେଉଛି ସ୍ତ୍ରୀ-ସ୍ବାମୀଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଯୌନ ସମ୍ବନ୍ଧରେ କୌଣସି ନିୟମ ଅଛି କି? ଏପରି ପରିସ୍ଥିତିରେ ସ୍ତ୍ରୀ କ’ଣ କରିବା ଉଚିତ? ମହିଳାମାନଙ୍କୁ ସମ୍ପତ୍ତି ଭାବରେ ବିବେଚନା କରିବାର ଏହି ଧାରଣା କେବେ ଶେଷ ହେବ? ଭାରତର ନିୟମରେ ବୈବାହିକ ବଳାତ୍କାର ଅପରାଧ ନୁହେଁ। ସର୍ତ୍ତ ହେଉଛି ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ବୟସ ୧୮ ବର୍ଷରୁ କମ ହେବା ଉଚିତ ନୁହେଁ। ଦୀର୍ଘ ଦିନ ଧରି ଏହାକୁ ଅପରାଧ ବୋଲି ଘୋଷଣା କରିବାକୁ ଅନେକ ସଂଗଠନ ଦାବି କରିଆସୁଛନ୍ତି। ବୈବାହିକ ବଳାତ୍କାର ସମ୍ପର୍କରେ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ୨୦୧୭ରେ ଦିଲ୍ଲୀ ହାଇକୋର୍ଟଙ୍କୁ କହିଥିଲେ ଏହାକୁ ଅପରାଧ ବୋଲି ବିବେଚନା କରାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ କାରଣ ଯଦି ଏହା ଘଟେ ତେବେ ବିବାହ ପରି ଏକ ପବିତ୍ର ଅନୁଷ୍ଠାନ ଅସ୍ଥିର ହୋଇଯିବ। ଏହା ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଇଥିଲା ସ୍ତ୍ରୀମାନେ ନିଜ ସ୍ବାମୀଙ୍କ ଉପରେ ପ୍ରତିଶୋଧ ନେବା ପାଇଁ ଏହାକୁ ବ୍ୟବହାର କରିପାରିବେ ।
ପରିସଂଖ୍ୟାନ ଅନୁଯାୟୀ, ବିଶ୍ୱର ୧୮୫ ଟି ଦେଶ ମଧ୍ୟର ୭୭ ଟିରେ ବୈବାହିକ ବଳାତ୍କାର ଆଇନ ରହିଛି। ମହିଳାମାନେ ୭୪ଟି ଦେଶରେ ରିପୋର୍ଟ ଏନେଇ ଦାଖଲ କରିପାରିବେ। ଯେତେବେଳେ କି ଭାରତ ସମେତ ୩୪ ଟି ଦେଶରେ, ଜଣେ ସ୍ତ୍ରୀ ସ୍ବାମୀଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ବଳାତ୍କାର ହୋଇପାରେ ବୋଲି ବିଶ୍ୱାସ କରାଯାଏ ନାହିଁ। ଭାରତୀୟ ଦଣ୍ଡ ସଂହିତା ଧାରା ୩୭୫ ଅନୁଯାୟୀ ସ୍ତ୍ରୀ-ସ୍ବାମୀଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ଯୌନ ସମ୍ପର୍କକୁ ବଳାତ୍କାର କୁହାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ। ଅବଶ୍ୟ, ୧୮ ବର୍ଷରୁ କମ ଝିଅ ସହିତ ଶାରୀରିକ ସମ୍ପର୍କ ରଖିବା ବଳାତ୍କାର ଅଟେ, ଯଦିଓ ସେ ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ହୁଅନ୍ତୁ। ଏହା ସ୍ପଷ୍ଟ ଭାରତରେ ଏହାକୁ ବଳାତ୍କାର ବୋଲି ଧରାଯାଏ ନାହିଁ। ଏହାକୁ ଘରୋଇ ହିଂସା ବର୍ଗରେ ରଖାଯାଇଛି। ଭାରତୀୟ ଦଣ୍ଡ ସଂହିତା ୧୯୬୦ର ଧାରା ୪୯୮ ଏ ଅନୁଯାୟୀ, ବୈବାହିକ ବଳାତ୍କାରକୁ କ୍ରୁରତା ବୋଲି ବିବେଚନା କରାଯାଏ, କିନ୍ତୁ ଏହି କ୍ରୁରତାକୁ କୌଣସି ସଜ୍ଞା ଦିଆଯାଇନାହିଁ ।
ଏକ ରିପୋର୍ଟରେ କୁହାଯାଇଛ ବିଶ୍ୱର ବହୁ ଜନବହୁଳ ଦେଶରେ ଦାମ୍ପତ୍ୟ ଜୀବନରେ ଘର ଭିତରେ କ’ଣ ଘଟେ ଏବଂ ଉଭୟ ସ୍ତ୍ରୀ-ସ୍ବାମୀ ଯୌନ ସମ୍ପର୍କ ପୂର୍ବରୁ ଆଲୋଚନା କରନ୍ତି କି ନାହିଁ ତାହା ଜାଣିବା ପ୍ରାୟ ଅସମ୍ଭବ ଅଟେ। ବିଶେଷଜ୍ଞମାନେ କହିଛନ୍ତି ଭାରତୀୟ ସମାଜ ପିତୃପୁରୁଷ ଏବଂ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କଠାରୁ କିଛି ଆଚରଣ ଆବଶ୍ୟକ କରିଥାଏ। ଏହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ସ୍ତ୍ରୀ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ତାଙ୍କ ସ୍ବାମୀଙ୍କ ଇଚ୍ଛା ପାଳନ କରିବେ। ଏହା ତାଙ୍କ ଇଚ୍ଛା ବିରୁଦ୍ଧରେ ହେଉ ପଛେ। କିଛି ମହିଳାଙ୍କ ସହ ସାମାଜିକ କର୍ମୀ ତଥା ଅଣ-ସରକାରୀ ଏଜେନ୍ସି ମାଧ୍ୟମରେ ଯୋଗାଯୋଗ ନ୍ୟୁଜ ଏଜେନ୍ସି ପକ୍ଷରୁ ଯୋଗାଯୋଗ କରାଯାଇଥିଲା, ଯେଉଁମାନେ ସେମାନଙ୍କ ସ୍ବାମୀ ତାଙ୍କୁ ବଳାତ୍କାର କରିଥିବା ଅଭିଯୋଗ କରିଥିଲେ।
୨୦୧୭ ରେ ପ୍ରକାଶିତ ଏକ ରିପୋର୍ଟରେ ଓକିଲ କରୁଣା ନନ୍ଦୀଙ୍କ ଏକ ଆର୍ଟିକିଲରେ ଦର୍ଶାଯାଇଛି ୧୯୯୩ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଆମେରିକାର କେତେକ ରାଜ୍ୟରେ ବୈବାହିକ ବଳାତ୍କାର ଆଇନଗତ ଥିଲା। ୧୯୯୧ ରେ ଏକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ କୋର୍ଟର ରାୟ ପରେ ବ୍ରିଟେନରେ ଏହାକୁ ନିଷିଦ୍ଧ କରାଯାଇଥିଲା। ମିଳିତ ଜାତିସଂଘ ଅନୁଯାୟୀ, ବିଶ୍ୱର ୪୩ ଟି ଦେଶରେବୈବାହିକ ବଳାତ୍କାର ବିରୋଧରେ ଆଇନ ନାହିଁ। ବୈବାହିକ ବଳାତ୍କାର ପାଇଁ ବହୁତ କମ ଦଣ୍ଡ ଅଛି ।
ଏହାସହ ଏଥିରେ ଦର୍ଶାଯାଇଛି ଭାରତରେ ବଳାତ୍କାର ଅଭିଯୋଗ କରୁଥିବା ମହିଳାମାନଙ୍କ ସ୍ବାମୀଙ୍କ ବିରୋଧରେ ସମ୍ଭାବ୍ୟ ଆଇନଗତ କାର୍ଯ୍ୟାନୁଷ୍ଠାନର କିଛି ଉପାୟ ନାହିଁ। ସେମାନେ ନାଗରିକ ଆଇନ ଅନୁଯାୟୀ ଏକ ନିରୋଧକ ଆଦେଶ ଦାବି କରି ପାରିବେ। କିମ୍ବା ଭାରତୀୟ ଦଣ୍ଡବିଧି ସଂହିତା ଧାରା ୩୫୪ ଅନୁଯାୟୀ ଅଭିଯୋଗ କରିପାରିବେ, ଯାହା ବଳାତ୍କାର ବ୍ୟତୀତ ଯୌନ ନିର୍ଯାତନାକୁ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ କରେ ଏବଂ ଘରୋଇ ହିଂସାକୁ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ କରୁଥିବା ଧାରା ୪୯୮ ଏ । ନନ୍ଦୀ କହିଛନ୍ତି ଯେତେବେଳେ ବିବାହିତ ମହିଳାମାନେ ପୋଲିସ ନିକଟରେ ଅଭିଯୋଗ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ସେମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଅଣଦେଖା କରାଯାଇଥାଏ।