ମାଟ୍ରିକ୍ ପରୀକ୍ଷାର ସଫଳତା କ୍ୟାରିୟରର ପ୍ରଥମ ପାହାଚ। ଏହା ଛାତ୍ରୀଛାତ୍ରଙ୍କ ପାଇଁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ। ଏଥିପାଇଁ ପରୀକ୍ଷାକୁ ମୁକ୍ତ ଓ ଅବାଧ କରିବାକୁ ମାଧ୍ୟମିକ ଶିକ୍ଷା ପରିଷଦ( ବିଏସ୍୍ଇ) ଚଳିତ ବର୍ଷ ଅଧିକ ତତ୍ପର ହୋଇଛି। ବିଏସ୍ଇ ବା ବୋର୍ଡ ଦ୍ୱାରା ହାଇସ୍କୁଲ ସାର୍ଟିଫିକେଟ (ଏଚ୍ଏସ୍ସି), ମଧ୍ୟମା ଏବଂ ଷ୍ଟେଟ୍ ଓପନ୍ ସ୍କୁଲ ସାର୍ଟିଫିକେଟ(ଏସ୍ଓଏସ୍ସି) ପରୀକ୍ଷା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି। ପରୀକ୍ଷାରେ ରାଜ୍ୟର ମୋଟ ୫,୬୨,୪୭୯ ଛାତ୍ରୀଛାତ୍ର ୩,୦୪୭ଟି ପରୀକ୍ଷାକେନ୍ଦ୍ରରେ ପରୀକ୍ଷା ଦେଉଛନ୍ତି। ପରୀକ୍ଷାରେ ସ୍ବଚ୍ଛତା ରକ୍ଷା ପାଇଁ ସବୁଥର ଭଳି କପି ଓ ଅନ୍ୟ ବେଆଇନ କାର୍ଯ୍ୟ ରୋକିବା ଲାଗି ବିଭିନ୍ନ ସ୍ତରରେ ସ୍କ୍ବାଡ୍ ଗଠନ ହୋଇଛି। ଏହାବ୍ୟତୀତ ଚଳିତ ବର୍ଷ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଆର୍ଟିଫିସିଆଲ ଇଣ୍ଟେଲିଜେନ୍ସ(ଏଆଇ) ବା କୃତ୍ରିମ ବୁଦ୍ଧିମତ୍ତା ଚାଳିତ କ୍ୟାମେରା ଲଗାଯାଇଛି। ପାଖାପାଖି ୬୦୦ ସମ୍ବେଦନଶୀଳ କେନ୍ଦ୍ର ଏବଂ କିଛି ନୋଡାଲ କେନ୍ଦ୍ରରେ ଏଭଳି କ୍ୟାମେରା ପରୀକ୍ଷା ପରିଚଳାନା ଉପରେ ସତର୍କଦୃଷ୍ଟି ରଖିଛି। ସରକାର ଯେତେ କ୍ୟାମେରା ଲଗାଉଛନ୍ତି ବା କଟକଣା ସୃଷ୍ଟି କରୁଛନ୍ତି ତାହାର ଚାପ ଛାତ୍ରୀଛାତ୍ରଙ୍କ ଉପରେ ପଡ଼ୁଛି। ଏହାର ପ୍ରମାଣ ମିଳୁଛି ଆଜିର ବଲାଙ୍ଗୀରର ବିଶ୍ୱାତ୍ମ ବିଦ୍ୟାମନ୍ଦିରର ଜଣେ ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀ ଛାତ୍ରଙ୍କ ଆମତ୍ହତ୍ୟା ଘଟଣାରୁ। ଅପରପକ୍ଷରେ ପରୀକ୍ଷା ଶେଷ ହେବା ପରେ ଖାତାର ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ ସେଗୁଡ଼ିିକୁ ବୋହିବା ଦାୟିତ୍ୱରେ ଥିବା ଗାଡ଼ିରେ ଗ୍ଲୋବାଲ ପୋଜିସନିଂ ସିଷ୍ଟମ(ଜିପିଏସ୍) ଲାଗିବ ବୋଲି ପୂର୍ବରୁ ଯାହା କୁହାଯାଇଥିଲା ତାହା କରାଯାଇନାହିଁ। ଏଥିରୁ ବୁଝାଯାଇପାରେ ଯେ, ପରୀକ୍ଷାରେ ପ୍ରବଳ ତଦାରଖ କରାଯାଉଥିବାବେଳେ ଉତ୍ତର ଲେଖାଯାଇଥିବା ଖାତାଗୁଡ଼ିକର କୌଣସି ସୁରକ୍ଷା ବ୍ୟବସ୍ଥା ନାହିଁ। ପୁରୁଣା କାଳିଆ ସ୍କ୍ବାଡ୍ ବ୍ୟବସ୍ଥାକୁ ଛାଡ଼ିଦେଲେ ବର୍ତ୍ତମାନର ଏଆଇ କ୍ୟାମେରା ଯାଞ୍ଚ ପ୍ରକ୍ରିୟା ଗୋଟିଏ କଥା ସ୍ପଷ୍ଟ କରୁଛି ଯେ ପରୀକ୍ଷା ଗୃହରେ ଦୃଷ୍ଟି ରଖିବା ପାଇଁ ସରକାର ଆହୁରି ଅଧିକ ଖର୍ଚ୍ଚ କରୁଛନ୍ତି। ସମସ୍ତେ ଜାଣନ୍ତି ଯେ, ଏଆଇ କ୍ୟାମେରା କାନ୍ଥରୁ ଡେଇଁ କପି କରୁଥିବା ଛାତ୍ରୀଛାତ୍ରଙ୍କୁ ମାଡ଼ିବସିପାରିବ ନାହିଁ। ସେହିସବୁ ଆଧୁନିକ କ୍ୟାମେରା ମାଧ୍ୟମରେ ଭିଡିଓ ଛବିର ମାନ ବୃଦ୍ଧି ପାଇବାରେ ଏବଂ ଯଦି କେହି ଚଲାବୁଲା କରୁଥିବେ ତେବେ ଏଆଇ କ୍ୟାମେରା ସେଗୁଡ଼ିକୁ ଭଲ ଭାବେ ରେକର୍ଡ କରିପାରେ। ଏହା ବ୍ୟତୀତ ଏଆଇ କ୍ୟାମେରା କପି ଅଟକାଇପାରିବ ନାହିଁ କିମ୍ବା ଗାଡ଼ିରେ ଲାଗିଥିବା ଜିପିଏସ୍ ଅଟକିଥିବା ଯାନକୁ ଚଳାଇକରି ନେଇଯାଇପାରିବ ନାହିଁ। ଏହି ପ୍ରକାର ପ୍ରଚାର କେବଳ ଭୟ ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଛଡ଼ା ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ କାର୍ଯ୍ୟ ହାସଲ କରିପାରିବ ବୋଲି ବିଶ୍ୱାସ ହେଉନାହିଁ।
ମୂଳପ୍ରଶ୍ନ ଏଆଇ କ୍ୟାମେରା କିମ୍ବା ଜିପିଏସ୍ ଉପରେ ନୁହେଁ। ସମସ୍ୟା ହେଉଛି ଭାରତୀୟ ବ୍ୟବସ୍ଥାରେ ପାଠପଢ଼ିକରି ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହେଉଥିବା ପିଲା କେବଳ ଚାକିରି କରିବା ପାଇଁ ସୃଷ୍ଟି କରାଯାଉଛନ୍ତି। କୌଣସି ଜାତି ବା ଦେଶ ଲକ୍ଷାଧିକ ଚାକର ସୃଷ୍ଟିକରି ଆଗେଇପାରେ ନାହିଁ। ବୁଦ୍ଧି, କୌଶଳ ଏବଂ ଦକ୍ଷତା ଭଳି ମାନବ ଶକ୍ତିକୁ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ଦେବା ଦିଗରେ ଭାରତୀୟ ଶିକ୍ଷା ବ୍ୟବସ୍ଥା ସହାୟକ ହେଉନାହିଁ। ବହିରେ ଲେଖାଯାଇଥିବା ପାଠ ବ୍ୟତୀତ ପିଲାଙ୍କୁ ନିଜସ୍ବ ଚିନ୍ତାଧାରା ପ୍ରତିଫଳନ କରିବାର ସୁଯୋଗ ଦିଆଯାଉନାହିଁ। ଏପରିକି ଭବିଷ୍ୟତ ଜୀବନରେ ସବୁଠାରୁ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ କାର୍ଯ୍ୟ ଭାବେ ଯଦି ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେବାର ଶକ୍ତିକୁ ବିବେଚିତ କରାଯାଏ, ତେବେ ସେଥିରେ ମଧ୍ୟ ଭାରତୀୟ ଶିକ୍ଷା ବ୍ୟବସ୍ଥା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ଶୂନ। ସେଥିପାଇଁ ମାଳମାଳ ହୋଇ ବୁଲୁଥିବା ଭାରତୀୟ ଯୁବପିଢ଼ି ଦେଶର ଭବିଷ୍ୟତ ହେବା ଦୂରର କଥା ନିଜର ଭବିଷ୍ୟତ ମଧ୍ୟ ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ କରିପାରୁନାହାନ୍ତି। ସାଧାରଣ ପରିବାରରେ ମାତାପିତାଙ୍କ ଇଙ୍ଗିତ ପାଠପଢା ଦିଗକୁ ପିଲାମାନେ ସ୍ବୀକାର କରିନେଉଛନ୍ତି। ଏପରିକି ଓଡ଼ିଶାର ପୂର୍ବବର୍ଷର ଟପ୍ପର ତାଲିକା ଖୋଜି ସେଥିରେ ଭଲ ସଂଖ୍ୟା ପାଇଥିବା ପିଲାଙ୍କ ସ୍ଥିତି ଆଜି ଆଖିଦୃଶିଆ ହେଉନାହିଁ। ତେଣୁ ପରୀକ୍ଷାକୁ ଜଗିବା ପାଇଁ ଯେତିକି ଅର୍ଥ , ସମୟ ଏବଂ ବୁଦ୍ଧି ଖର୍ଚ୍ଚ କରାଯାଉଛି ତାହାର କିଛି ଅଂଶ ପିଲାଙ୍କୁ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେବାରେ, ଦକ୍ଷତା ବୃଦ୍ଧି କରାଇବାରେ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ମଙ୍ଗଳ ପାଇଁ ଭଲ ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି କରିବାରେ ବ୍ୟୟ କରାଯିବା ଦରକାର। ନଚେତ୍ ମନ୍ଦିର, ମସ୍ଜିଦ , ଗିର୍ଜା ଏବଂ ପୂଜାପାଠରେ ଅଟକିଯିବ ଭାରତର ଭବିଷ୍ୟତ।