ପିଲାଦିନରୁ ସେ ଗୀତ ଗାଇବାକୁ ଖୁବ୍ ଭଲ ପାଉଥିଲେ। ଗାଁରେ ଆୟୋଜିତ ସାଂସ୍କୃତିକ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ହେଉ କି ସ୍କୁଲ ଉତ୍ସବ ସବୁଠି ଭଜନ ଗାଇ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଖରେ ପ୍ରଶଂସିତ ହୁଅନ୍ତି । ଯାହା ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ ତାଙ୍କୁ ଗାୟିକାର ପରିଚୟ ଦେଲା। ତାଙ୍କରି ସୁମଧୁର କଣ୍ଠରୁ ଶୁଭିଲା – ପଞ୍ଜୁରୀ ଭିତରେ ଶାରୀ, ଶାରୀ କହେ ହରି ହରି । ପୁଣି ଯ..ମୁ..ନା କହୁଛି- ଯଶୋଦାକୁ ଚାହିଁ, ଯଶୋଦା ଲୋ …ଏମିତି ଶତାଧିକ ଲୋକପ୍ରିୟ ଭଜନ, ଯାହା ତାଙ୍କୁ ଓଡ଼ିଶାର ଘରେ ଘରେ ପରିଚିତ କରାଇଲା। ପ୍ରାୟ ତିନିଦଶନ୍ଧି ଧରି ସଂଗୀତ ସାଧନା ଜାରି ରଖିଥିବା ଏହି କଣ୍ଠଶିଳ୍ପୀ ହେଲେ ଅଞ୍ଜଳି ମିଶ୍ର। ପିତା ନାରାୟଣ ମିଶ୍ର, ମାତା ରମାମଣି ମିଶ୍ର। ଘର ପୁରୀ ଜିଲା ବ୍ରହ୍ମଗିରିଅଞ୍ଚଳର କପିଳେଶ୍ୱର ପୁରରେ। ସେ କୁହନ୍ତି, ‘ଆମ ଘରେ ମୋ ମା’ ଗୀତ ଗାଏ। ମତେ ଗୀତ ଶୁଣିବାକୁ ଭଲଲାଗେ କିନ୍ତୁ ଗାଁ ୟୁ.ପି.ସ୍କୁଲରେ ପଢ଼ିଲା ବେଳେ ମନକୁ ମନ ଗୁଣୁଗୁଣୁ ହୋଇ ଗୀତ ଗାଉଥିଲି। ଯେବେ ଗାଁରେ କିଛି ସାଂସ୍କୃତିକ କାଯର୍ୟକ୍ରମ ହୁଏ କିମ୍ବା ସ୍କୁଲ ବାର୍ଷିକ ଉତ୍ସବ ହୁଏ ସେଠାରେ ଗୀତ ଗାଇଲେ ସମସ୍ତେ ମତେ ପ୍ରଶଂସା କରୁଥିଲେ । ଯେଉଁଥିପାଇଁ ସଂଗୀତ ପ୍ରତି ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଆଗ୍ରହ ବଢିଲା। ଗାଁରେ ଗୁରୁ ନୀଳାମ୍ବର ତ୍ରିପାଠୀଙ୍କଠାରୁ ସଂଗୀତଶିକ୍ଷା ପାଇଲି ଏବଂ ଗୁରୁ ତଥା ପଣ୍ଡିତ ନୀଳକଣ୍ଠ ମିଶ୍ରଙ୍କଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଶାସ୍ତ୍ରୀୟସଂଗୀତରେ ବିଧିବଦ୍ଧଭାବେ ଶିକ୍ଷା ପାଇଲି। ଏଥିପାଇଁ ଘରେ ମୋ ମା’ ଓ ସାନଭାଇ ଅକ୍ଷୟମିଶ୍ର ମୋ ସଂଗୀତକୁ ନେଇ ମତେ ସବୁବେଳେ ଉତ୍ସାହିତ କରୁଥିଲେ। ଗାଁର ଅତିବଡ଼ୀ ଜଗନ୍ନାଥ ଦାଶ ହାଇସ୍କୁଲରୁ ୧୦ମ ପାସ କଲି। ଏହାପରେ ସାମନ୍ତଚନ୍ଦ୍ରଶେଖର ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ ପୁରୀରେ ବିଏ କଲି। ତା’ପରେ ରୁରାଲ ଡେଭଲପ୍ମେଣ୍ଟରେ ଏମ୍ଏ କଲି। +୨ ଦ୍ୱିତୀୟବର୍ଷର ଛାତ୍ରୀଥିବା ସମୟରେ ଥରେ ପିପିଲିରେ ଆୟୋଜିତ ଏକ ଭଜନ ସମାରୋହରେ ଯୋଗ ଦେଇଥିଲି। ସେଠାରେ ସମସ୍ତେ ଖୁବ୍ ପ୍ରଶଂସା କରିଥିଲେ। ଆଉ ତାଙ୍କ ଭିତରେ ଜଣେ ଥିଲେ ପୁରୀର ରଞ୍ଜନ ମିଶ୍ର। ଯାହାଙ୍କ ସହିତ ପରେ ମୋର ବିବାହ ହୋଇଥିଲା। ସେ ଆକାଶବାଣୀର ଜଣେ ସ୍ବୀକୃତୀପ୍ରାପ୍ତ ସଂଗୀତ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ, ଗାୟକ ଓ ହାରମୋନିୟମ ବାଦକ। ଶ୍ୱଶୁର ରାଜକିଶୋର ମିଶ୍ର ଥିଲେ ଜଣେ ମାର୍ଦଳ ଓ ତବଲା ବାଦକ। ଶାଶୁଘରେ ସ୍ବାମୀଙ୍କ ମାର୍ଗଦର୍ଶନ ଓ ସହଯୋଗ ମୋ ସଂଗୀତକ୍ଷେତ୍ରରେ ମତେ ଆଗକୁ ଯିବାରେ ପ୍ରେରଣା ଦେଲା। ମୋର ପ୍ରଥମ ଭଜନ ସୁନାରୁପା କିଛି ଦିନେ ମାଗି ନ ଥିଲି… ପୁଣି କାଳିଆରେ ମନ ବୋଲି ତୋର କିଛି ନାହିଁ। ଏହାପରେ ଦୁଇଦିନ ମଣିଷ ଜୀବନ କ୍ୟାସେଟ- ପଞ୍ଜୁରୀ ଭିତରେ ଶାରୀ… ଶାରୀ କହେ ହରିହରି, ଯମୁନା କହୁଛି ଯଶୋଦାକୁ ଚାହିଁ… ଆଦି ଭଜନ ଗାଇଲି। ଯେତେବେଳେ ବିଭିନ୍ନ ସ୍ଥାନରେ କ୍ୟାସେଟ୍ରୁ ମୋର କଣ୍ଠସ୍ବର ବାଜୁଥିଲା ମୋର ପରିଚିତ ଲୋକମାନେ ସେହି ଗୀତ ଓ ଭଜନକୁ ଶୁଣି ମତେ କହିଲେ, ତୁ ଗାଇଥିବା ଭଜନ ଚାରିଆଡ଼େ ବାଜୁଛି । ଏହି କଥା ଶୁଣି ମୋ ଆଖିରୁ ଆପେଆପେ ଲୁହ ଝରି ଆସିଥିଲା। ସେଦିନ ପରିବାରରେ ଖୁସିର ଲହରି ଖେଳି ଯାଇଥିଲା, ଯାହା ସବୁଦିନ ସ୍ମରଣୀୟ ହୋଇ ରହିବ। ତେବେ କହିବାକୁ ଗଲେ ୨୦୦୧ ମସିହାରୁ ଓଡ଼ିଶାର ଜଣେ କଣ୍ଠଶିଳ୍ପୀ ଭାବେ ମତେ ପରିଚୟ ମିଳିଛି। ସେତେବେଳେ ଗୋଟିଏ ଷ୍ଟେଜ ଶୋ ପ୍ରୋଗ୍ରାମରେ ମଳୟ ମିଶ୍ର ମତେ ସୁଯୋଗ ଦେଇଥିଲେ। ନନ୍ଦପୁଅ ନଟନାଗର କ୍ୟାସେଟ୍- ଦହି ମନ୍ଥୁମନ୍ଥୁ … ଏହି ଗୀତରେ ଲୋକଲୋଚନକୁ ଆସିଥିଲି। ସେହିପରି ଭଜନ ‘ଝୁଲଣ ପଡ଼ିଛି ଖାଲି’ ଗାଇଛି। ଭଜନ ସହ ଆଧୁନିକ ଗୀତ ବି ଗାଇଥାଏ। ଏଯାଏ ପ୍ରାୟ ୨ଶହ ଗୀତ ଗାଇସାରିଛି। କିନ୍ତୁ ଯେଉଁଠିକୁ ଗୀତଗାଇବାକୁ ଯାଏ ସେଠାରେ ପ୍ରଥମେ ପଞ୍ଜୁରୀ ଭିତରେ ଶାରୀ… ଗୀତକୁ ଗାଇଥାଏ। ମୁଁ ଯେତେବେଳେ ବାପଘରକୁ ଆସେ ଗାଁରେ ଯେଉଁମାନେ ଦେଖନ୍ତି ଖୁବ୍ ଖୁସୀ ହୋଇ ଗାଁର ସୁନାମ ରଖିଲୁ ବୋଲି ମୋତେ ପ୍ରଶଂସା କରନ୍ତି। ପ୍ରାୟ ୨୦ଟି ସିନେମାରେ ଗୀତ ଗାଇଛି। ସେଥିମଧ୍ୟରେ ‘ତୁ ଏକା ଆମ ସାହାଭରସା’ରେ ମନ ଚାହେଁ ମୋର ଉଡ଼ିଯିବା ପାଇଁ.., ‘ରଙ୍ଗିଲାଟୋକା’ରେ ସଜନୀ ସଜନୀ.., ‘ଚୌକା ଛକା’ରେ ରୁଣୁଝୁଣୁ କହେ.. ଆଦି ସିନେମା ଗୀତରେ କଣ୍ଠଦାନ କରିସାରିଛି। ପୁରସ୍କାର ଭାବେ ଏବି ଭିଜୁଆଲ, ୨୦୦୪ରେ ତୁଏକା ଆମ ସାହାଭରସା ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର ପାଇଁ ପ୍ରଚ୍ଛଦ ଗାୟିକାଭାବେ ସମ୍ମାନ ମିଳିଛି। ହେରାପଞ୍ଚମୀ ଭଜନ ସମାରୋହ, ଦେବଦୀପାବଳି ସମ୍ମାନ, ପ୍ରଦୀପ୍ତ ମହାରଥୀ ସମ୍ମାନ ଆଦି ଅନେକ ପୁରସ୍କାର ଓ ସମ୍ମାନ ମିଳିଛି। ଆକାଶବାଣୀର କଣ୍ଠଶିଳ୍ପୀ ରୂପେ ସ୍ବୀକୃତୀ ମିଳିଛି। ଲୋକଙ୍କ ଭଲପାଇବା, ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କ କୃପା, ପରିବାରର ସହଯୋଗ, ଗୁରୁଜନଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ଯୋଗୁ ଏଠି ପହଞ୍ଚିପାରିଛି। ପ୍ରତିଦିନ ମୋର ସଂଗୀତ ସାଧନାକୁ ଜାରି ରଖିଥାଏ। ଏହା ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ବରଦାନ। ଏହାକୁ ସାଧନା କରିବା ମୋର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ। -ବନବିହାରୀ ବେହେରା