ମହାକାଳପଡ଼ା,୨୭ା୨(ଡି.ଏନ.ଏ.):କେନ୍ଦ୍ରାପଡ଼ା ଜିଲା ମହାକାଳପଡ଼ା ଜମ୍ବୁ ଦ୍ୱୀପର ସବୁଜ ବନାନୀ ଓ ବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ହେନ୍ତାଳ ବଣ ଓ କିଆ ବୁଦା ମୂଳେ ସଞ୍ଜ ନଇଁଲେ ଶୁଭୁଥିଲା ବିଲୁଆଙ୍କର ହୁକେ ହୋ ରଡ଼ି। ୧୯୬୦-୭୦ଦଶକରେ ଏହି ଜଙ୍ଗଲଗୁଡ଼ିକରେ ହରିଣ, ବାର୍ହା, ହେଟାବାଘ, ବିଲୁଆ ଆଦି ପ୍ରାଣୀଙ୍କର ଭୂସ୍ବର୍ଗ ପାଲଟିଥିଲା। କାଳକ୍ରମେ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାରର ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ଓ ଜଙ୍ଗଲ ଗଛ କାଟିବା ଯୋଗୁ ଜଙ୍ଗଲ ଅବକ୍ଷେୟ ହେଲା। ଜଙ୍ଗଲି ଜନ୍ତୁମାନେ ସାମୁଦ୍ରିକ ଝଡ଼, ଖାଦ୍ୟାଭାବ ଯୋଗୁ ବହୁ ପରିମାଣରେ ମୃତ୍ୟୁ ଘଟିଥିଲା। ଫଳରେ ବିଲୁଆମାନଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ହ୍ରାସ ପାଇବାରେ ଲାଗିଛି।
୧୯୭୧ ବାତ୍ୟା ପ୍ରଭାବରେ ମହାକାଳପଡ଼ା ଅଞ୍ଚଳର ବିଶେଷକରି ଜମ୍ବୁ ଓ ସୁନିତି ଅଞ୍ଚଳରେ ଜନ ଜୀବନ ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଥିଲା। ୩ ହଜାରରୁ ଅଧିକ ଲୋକଙ୍କ ଜୀବନ ସହ ବନ୍ୟଜନ୍ତୁ ଓ ଗୃହପାଳିତ ପ୍ରାଣୀ, ପକ୍ଷୀମାନଙ୍କ ଜୀବନ ଯାଇଥିଲା। ସାମୁଦ୍ରିକ ବାତ୍ୟା ପରବର୍ତ୍ତୀ ସମୟରେ କୁଢ଼ କୁଢ଼ ମୃତଦେହ ପଡ଼ି ପଚି ଦୁର୍ଗନ୍ଧ ପରିବେଶ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିଲା। ଏହି ମୃତଦେହକୁ ଖାଇବା ପାଇଁ ବିଲୁଆମାନଙ୍କ ଆବଶ୍ୟକତା ପଡ଼ିଥିଲା। ତତ୍କାଳୀନ ରାଜନଗର ନିର୍ବାଚନ ମଣ୍ଡଳୀର ବିଧାୟକ ବିଜୁ ପଟ୍ଟନାୟକ ଏହି ବାତ୍ୟା ବିପନ୍ନ ଅଞ୍ଚଳ ପରିଦର୍ଶନ କରିଥିଲେ। ପ୍ରାଥମିକତା ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଭୋକିଲା ପେଟକୁ ଆହାର ଅନ୍ୟପକ୍ଷେ ମୃତଦେହକୁ ଖାଇବାକୁ ବିଲୁଆଙ୍କ ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଥିଲା। ଯୁଦ୍ଧକାଳୀନ ଭିତ୍ତିରେ ବିପନ୍ନମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଖାଦ୍ୟ ଓ ମୃତଦେହ ସଫା କରିବାକୁ ଗଡ଼ଜାତ ଅଞ୍ଚଳରୁ ହଜାରରୁ ଅଧିକ ବିଲୁଆଙ୍କୁ ଟ୍ରକ୍ ଯୋଗେ ଆଣି ମହାକାଳପଡ଼ା ବ୍ଲକ ଅଞ୍ଚଳରେ ଛାଡ଼ିବାର ବନ୍ଦୋବସ୍ତ କରିଥିଲେ। ସମୟକ୍ରମେ ଜଳବାୟୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ ଯୋଗୁ ବିଲୁଆଙ୍କ ବାସସ୍ଥାନ କିଆବୁଦା ନଷ୍ଟ ହୋଇଗଲାଣି। ବିଲୁଆମାନଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ଆଶାତୀତ ଭାବେ କମିଛି। ଖାଦ୍ୟାଭାବ ଯୋଗୁ ବିଲୁଆମାନେ ଖାଦ୍ୟ ଅନ୍ବେଷଣରେ ଜଙ୍ଗଲ ଛାଡ଼ି ଏବେ ଗଁା ମୁହଁା ହେଉଛନ୍ତି। କାରଣ ବିଲୁଆମାନଙ୍କ ପ୍ରିୟ ଖାଦ୍ୟ ମାଡୁଆ କଙ୍କଡ଼ା ଆଉ ଆଗ ଭଳି ନଦୀ ନାଳ ଦେଖିବାକୁ ମିଳୁନାହିଁ। ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ପରିବେଶବିତ୍ ସମରେନ୍ଦ୍ର ମହାଳିଙ୍କୁ ପଚାରିବାରେ ଜଳବାୟୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ, ବାସସ୍ଥାନ ଓ ଖାଦ୍ୟାଭାବ ଯୋଗୁ ଏମାନଙ୍କ ବଂଶ ବିପଦ ମୁହଁା ହୋଇଛି। ଏମାନଙ୍କ ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ ବ୍ୟାପକ ପରିମାଣରେ କିଆ ଜଙ୍ଗଲ ସୃଷ୍ଟି କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ରହିଛି ବୋଲି ସେ କହିଛନ୍ତି। ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀ ସୁବାସ ସ୍ବାଇଁ କୁହନ୍ତି, ଆଗଭଳି ଆଉ ଗଁା ଗଣ୍ଡାରେ ସଞ୍ଜ ନଇଁଲେ ହୁକେ ହୋ ରଡି ଶୁଭୁନାହିଁ। ଗଁାର ପୁରୁଖା ଲୋକମାନଙ୍କ କହିବା କଥା, ଅଣ୍ଡିରା ବିଲୁଆ ରାତିର ୪ର୍ଥ ପ୍ରହରରେ ଭୁଲିଲେ ଅଞ୍ଚଳ ପ୍ରତି ବିପଦ ଅଛି ବୋଲି ଆଗୁଆ ସୂଚନା ମିଳେ। ଦିନ ଥିଲା ବିଲ ବାଡ଼ିରେ ଛେଳି, ମେଣ୍ଢା, କୁକୁଡା ବିଲୁଆମାନେ ଶିକାର କରି ଖାଉଥିଲେ। ଏମାନଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ଆଗ ଅପେକ୍ଷା ବହୁ ମାତ୍ରାରେ ହ୍ରାସ ପାଇଛି। ପରିବେଶ ସନ୍ତୁଳନ ରକ୍ଷା କରିବାରେ ଏମାନଙ୍କ ମୁଖ୍ୟ ଭୂମିକା ରହିଛି ।