ଆରଡ଼ି,୨୬।୬(ଡି.ଏନ.ଏ.): ଦିନ ଥିଲା ହାଣ୍ଡି ମାଠିଆ ଗଢ଼ି ଚଳୁଥିଲା ପରିବାର। ଗଁାରେ ରହିଥିଲା ଏହାର ଚାହିଦା। ମାଟିରେ ତିଆରି ହାଣ୍ଡି, ମାଠିଆ, ସୁରେଇ, ପଲମ, ମାଢିଆ, ଉଠାଚୁଲି, ପୂଜା କଳସ, ସରା ଆଦି ଦୈନନ୍ଦିନ ଜୀବନରେ ଦରକାରୀ ଥିଲା। ଏସବୁ ଗଢ଼ି କୁମ୍ଭକାର ପରିବାର ଜୀବିକା ନିର୍ବାହ କରୁଥିଲେ। ମାତ୍ର ଏବେ ନା ଅଛି ମାଟି ସାମଗ୍ରୀର ଚାହିଦା, ନା ଅଛି ସରକାରୀ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ। ତଥାପି ପୁରୁଷ ପୁରୁଷ ଧରି ଏହି କୌଳିକ ବୃତ୍ତିକୁ ଆଦରି ନେଇ ନିଜ ଭିଟାମାଟିରେ ଦୁଃଖକଷ୍ଟକୁ ସାଥି କରି ପଡ଼ିରହିଛନ୍ତି କେତେକ କୁମ୍ଭକାର ପରିବାର।
ଜିଲା ଚାନ୍ଦବାଲି ବ୍ଲକ ଅଧୀନ ସୁନ୍ଦରପୁର ପଞ୍ଚାୟତର ଦୋହରାପାଟଣା ଗଁାରେ ପ୍ରାୟ ୨୨ କୁମ୍ଭକାର ପରିବାର ବସବାସ କରୁଛନ୍ତି। ଏବେ ବିଜ୍ଞାନ ଯୁଗରେ ଆଉ ମାଟିରେ ତିଆରି ସାମଗ୍ରୀର ଚାହିଦା ନାହିଁ। ପୂର୍ବ ପରି ଶସ୍ୟ ସାଇତି ରଖିବାକୁ ବଡ଼ ଘୁମା, ଧାନ ଭିଜେଇବାକୁ ମାଢିଆ, ପିଠା କରିବାକୁ ପଲମ ଆଉ ଆବଶ୍ୟକ ପଡୁନି। ଏହାର ବିକଳ୍ପ ଭାବେ ଆଲୁମିନିୟମ, ଲୁହା ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଧାତୁରେ ତିଆରି ସାମଗ୍ରୀକୁ ଲୋକେ ଆପଣାଇ ନେଇଛନ୍ତି। ଏବେ କେବଳ ପୂଜା ପର୍ବ ପାଇଁ କୁମ୍ଭାର ଚକ ଘୂରୁଛି। ପୂଜା, ବିବାହ, ବ୍ରତ, ଗୃହ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ଯଜ୍ଞ, ଅନ୍ତ୍ୟେଷ୍ଟି କ୍ରିୟାରେ ମାଟି ନିର୍ମିତ ସାମଗ୍ରୀର ଆଦର ରହିଛି। ମା’ଙ୍କ ପୀଠରେ ମାନସିକଧାରୀଙ୍କ ମାଟିଘୋଡ଼ାର ମଧ୍ୟ କେତେକାଂଶରେ ଦରକାର ପଡୁଛି। ସେହିପରି ପରମ୍ପରା ଅନୁସାରେ ବାବା ଆଖଣ୍ଡଳମଣିଙ୍କ ପୀଠରେ ବିଭିନ୍ନ ଉତ୍ସବରେ ସମସ୍ତ ଉପକରଣ ଏହି କୁମ୍ଭକାର ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ଯୋଗାଇଥାନ୍ତି। ବହୁ ପୁରାତନ କାଳରୁ ଶୈବପୀଠରେ ମହାଶିବରାତ୍ରରେ ମାଟି ନିର୍ମିତ ମହାଦୀପ ହିଁ ଏହି କୁମ୍ଭକାର ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ତିଆରି କରିଥାନ୍ତି। ତେବେ ମାଟି ସାମଗ୍ରୀ ବିକି ପରିବାର ଚଳାଇବା ଏବେ ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ ବୋଲି ଏହି କୁମ୍ଭକାର ପରିବାର କହିଛନ୍ତି। ଏହାବ୍ୟତୀତ ସାମ୍ପ୍ରତିକ ପରିସ୍ଥିତିରେ କରୋନା ମହାମାରୀ ସମୟରେ ସରକାରୀ ସାହାଯ୍ୟ ଆବଶ୍ୟକ। ସମସ୍ତ କୁମ୍ଭକାର ପରିବାରକୁ ମାସିକ ସହାୟତା ରାଶି ଦିଆଯିବା ଆବଶ୍ୟକ ବୋଲି ମତ ପ୍ରକାଶ କରିଛନ୍ତି କୃଷ୍ଣ ମୁଦୁଲି। ମାଟି ହାଣ୍ଡି ଗଢ଼ିବା ଏତେ ସହଜ କଥା ନୁହେଁ। ଏହା ଏକ ପାରମ୍ପରିକ କଳା କୌଶଳ। ତେବେ ଦୋହରାପାଟଣାରେ ଏବେବି ଏହି ପାରମ୍ପରିକ ବୃତ୍ତିକୁ ଆପଣେଇ ଯେଉଁମାନେ ଜୀବିକା ନିର୍ବାହ କରୁଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କୁ ସରକାରୀ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ମିଳିବା ନିହାତି ଦରକାର ବୋଲି ପୂର୍ବତନ ସରପଞ୍ଚ କିଶୋର ନାୟକ ଦାବି କରିଛନ୍ତି। ଏହି କୁମ୍ଭକାର ପରିବାରକୁ ମାସିକ ୧୦ ହଜାର ଟଙ୍କା ସହାୟତା ମିଳିଲେ ସେମାନଙ୍କ ପରିବାର ଠିକ୍ରେ ଚଳିପାରନ୍ତା ବୋଲି ଆଖଣ୍ଡଳମଣି ମହାବିଦ୍ୟାଳୟର ଅବସରପ୍ରାପ୍ତ ଅଧ୍ୟକ୍ଷ ଜୟନ୍ତ ଗୋସ୍ବାମୀ କହିଛନ୍ତି।