କେନ୍ଦୁଝର,୨୩ ।୧୧ (ସ୍ବ.ପ୍ର.) ଏକଦା ଗାଁ ଗଣ୍ଡାଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ସହରାଞ୍ଚଳରେ ବହୁରୂପିଆଙ୍କ ଚାହିଦା ବହୁ ଅଧିକ ଥିଲା। ବିଭିନ୍ନ ପାରମ୍ପରିକ ବେଶରେ ସଜ୍ଜିତ ହୋଇ ନିଜର କଳା ନୈପୁଣ୍ୟ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରି ଏହି କଳାକାରମାନେ ପେଟ ପାଟଣା ପାଇଁ ରୋଜଗାର କରୁଥିଲେ। ଚମତ୍କାର କଳା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରି ସେମାନେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ବିମୋହିତ କରି ଦେଉଥିଲେ। ଯିଏ ଯାହା ଦେଉଥିଲା ସେଥିରେ ପରିବାର ଚଳାଉଥିଲେ। ସମୟାନୁକ୍ରମେ ମୋବାଇଲ ଓ ଟିଭି ଯୁଗରେ ସେମାନଙ୍କ ବେଉସା ସଙ୍କଟରେ ପଡ଼ିଯାଇଛି। ଆଗଭଳି ସେମାନଙ୍କୁ ପ୍ରଶଂସା ବା ଦାନ ମିଳୁନି। କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ଏହି କଳାକୁ ଛାଡ଼ି ନ ପାରି ଆଗ୍ରହର ସହ ପରିବେଷଣ କରି ଆସୁଛନ୍ତି।
ଏଭଳି ଜଣେ କଳାକାର ହେଉଛନ୍ତି ଜାଲିମ ବର୍ମା। ବୟସ ୬୦ ପାର ହେଲାଣି। ତାଙ୍କ ଘର ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶର ରେଓା ଜିଲାରେ। ଦୀର୍ଘ ୩୦ ବର୍ଷ ହେଲା ସେ ଏହି କଳା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଆସୁଛନ୍ତି ବୋଲି କୁହନ୍ତି। ଓଡ଼ିଶା ସମେତ ବିହାର, ଝାଡ଼ଖଣ୍ଡ, ମଧ୍ୟପ୍ରଦେଶ ଆଦି ରାଜ୍ୟର ଗଁା ଗଁା, ସହର ସହର ବୁଲି ଏହି କଳା ପ୍ରଦର୍ଶନ କରି ଆସୁଛନ୍ତି। କିନ୍ତୁ ଆଗଭଳି ଲୋକେ ତାଙ୍କୁ ଆଉ ଆଦର କରୁନାହାନ୍ତି ବୋଲି ସେ କୁହନ୍ତି। ସମସ୍ତେ ମୋବାଇଲ ଓ ଟିଭିରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହୁଛନ୍ତି ା ଜୀବନ ବ୍ୟସ୍ତତା ମଧ୍ୟରେ କଟୁଛି ା ଏଣୁ ଏଭଳି ସମୟରେ ତାଙ୍କ କଳା କିଏ ଦେଖିବ ବୋଲି କହିଛନ୍ତି। ସେମାନେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଗ୍ରାମାଞ୍ଚଳ ବା ସହରକୁ ଯାଇ ୬/୭ ଦିନ କଟାଇଥାନ୍ତି। ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ବେଶରେ ସଜ୍ଜିତ ହୋଇ ଅଭିନୟ କରି ଲୋକଙ୍କ ମନମୁଗ୍ଧ କରିବାକୁ ଉଦ୍ୟମ କରନ୍ତ। ଶେଷ ଦିନରେ ଦୋକାନ ଦୋକାନ ବୁଲି ଯିଏ ଯାହା ଦେଲା ଧରି ଫେରନ୍ତି। ରାଜା (ଖଡଗ ସିଂ), ଶଙ୍କର (ଶିବ), ହନୁମାନ, ରାଧିକା, ନାରଦ, ଡାକ୍ତର ଆଦି ବେଶରେ ସଜ୍ଜିତ ହୋଇ ନିଜର ଅଭିନୟ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଥାନ୍ତି। ଆଗରୁ ସମସ୍ତେ ସେମାନଙ୍କୁ ଅଭିନୟ ମୁତାବକ ସମ୍ମାନ ଦେଉଥିଲେ। ପିଲାମାନେ ସତ ଭାବି ବିଶ୍ୱାସ କରୁଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ଆଜିକାଲି ଥଟ୍ଟାମଜା କରୁଛନ୍ତି। ଆଗରୁ ଡାକୁ, ସୁଲତାନ, ଲୈଲା ମଜନୁ, ରାକ୍ଷସ ଆଦି ଅଭିନୟ କରୁଥିଲେ ଯାହା ଏବେ ବନ୍ଦ ହୋଇଯାଇଛି। ଏହା ଦ୍ୱାରା ସମାଜରେ କୁପ୍ରଭାବ ପଡ଼ିବ ଏବଂ ଲୋକେ ଭୟଭୀତ ହୋଇ ଦୁର୍ଘଟଣାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବା ଆଶଙ୍କା କରି ଏହି ବେଶ ସବୁ ବନ୍ଦ କରିଦେଇଥିବା କୁହନ୍ତି। ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ଲଖିଆ ଦେବୀ ଓ ତିନି ଝିଅଙ୍କୁ ଧରି ସେ ବିଭିନ୍ନ ଅଞ୍ଚଳ ବୁଲିଥାନ୍ତି ା ମାସକୁ ୪/୫ ହଜାର ଟଙ୍କା ମିଳିଥାଏ। ମହଙ୍ଗା ଯୁଗରେ ସେଥିରେ ବେଶଭୂଷା ସାମଗ୍ରୀ କିଣିବା ଓ ପରିବାର ଚଳାଇବା କଷ୍ଟକର ହେଲେ ମଧ୍ୟ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟରେ ଚଳିଯାଆନ୍ତି ବୋଲି ସେ କୁହନ୍ତି।