ସାଧାରଣତଃ ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତି ସେମାନଙ୍କ ନାଁରୁ ହିଁ ପରିଚିତ ହୋଇଥାନ୍ତି। ଦୁନିଆର ଯେକୌଣସି କୋଣକୁ ଯାଆନ୍ତୁ, ଆପଣ ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ପାଇଁ ଏକ ଭିନ୍ନ ନାମ ପାଇବେ। ଏହି ନାମ ହେଉଛି ତାଙ୍କର ପରିଚୟ। ଜନ୍ମ ପରେ ପରିବାର ସଦସ୍ୟମାନେ ପ୍ରଥମେ ନିଜ ସନ୍ତାନର ନାମ ରଖନ୍ତି। କିନ୍ତୁ ଆପଣ ଜାଣନ୍ତି କି ଭାରତରେ ଏପରି ଏକ ଗାଁ ଅଛି, ଯେଉଁଠାରେ ପୁରୁଷ ଲୋକଙ୍କ ନାଁ ଧରି ଡାକନ୍ତି ନାହିଁ ମହିଳା।
ଆପଣ ଭାବୁଥିବେ ଯଦି ନାଁ ନ ଧରିବ ତେବେ ଡାକିବ କେମିତି? ତେବେ ଏଠାକାର ମହିଳାମାନେ ସମସ୍ତେ ଭିନ୍ନ ଟ୍ୟୁନ୍ରେ ସିଟି ବଜାଇ ପୁରୁଷଙ୍କୁ ଡାକିଥାନ୍ତି। କିନ୍ତୁ କାଗଜପତ୍ରରେ ଲେଖିବାକୁ ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କର ଏକ ସାଧାରଣ ନାଁ ମଧ୍ୟ ଅଛି। କିନ୍ତୁ ଡାକିବା ପାଇଁ ସିଟି ବଜାଇଥାନ୍ତି।
ଏହି ଅନନ୍ୟ ଗାଁ ଭାରତର ମେଘାଳୟରେ ଅଛି। ପୂର୍ବ ଜିଲାର ଖାସି ହିଲର କାଙ୍ଗଥାନ ଗ୍ରାମ ଏଠାରେ ଅବସ୍ଥିତ। ଏହି ଗାଁକୁ ହ୍ବିସିଲିଂ ଗ୍ରାମ ମଧ୍ୟ କୁହାଯାଏ। ଏହି ଗାଁରେ ରହୁଥିବା ପ୍ରତ୍ୟେକ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କର ଦୁଇଟି ନାଁ ଅଛି। ଗୋଟିଏ ହେଉଛି ସାଧାରଣ ନାଁ ଏବଂ ଅନ୍ୟଟି ହେଉଛି ଟ୍ୟୁନ୍। ଯେତେବେଳେ ବି ଏହି ଗାଁରେ କେହି ଜନ୍ମ ହୁଅନ୍ତି, ତାଙ୍କ ନାମରେ ଏକ ଅଲଗା ସ୍ବର ତିଆରି ହୁଏ। ପ୍ରଥମେ ମା’ ତାଙ୍କୁ ଏହି ଗୀତଟି ପଢ଼ାନ୍ତି। ଏହା ପରେ ଧୀରେ ଧୀରେ ପିଲା ତାଙ୍କ ନାମର ସ୍ବରକୁ ଚିହ୍ନିଥାଏ ଏବଂ ସମାନ ସ୍ବରରେ ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ଆରମ୍ଭ କରେ।
ଆପଣ ଭାବୁଥିବେ କାହିଁକି ଏହି ଲୋକମାନେ ଏମିତି ପରସ୍ପରକୁ ଡାକନ୍ତି? ବାସ୍ତବରେ ଏହି ଗ୍ରାମଟି ପର୍ବତ ଦ୍ୱାରା ଘେରି ରହିଛି। ଏପରି ପରିସ୍ଥିତିରେ ଯେତେବେଳେ ହ୍ବସିଲ୍ ବଜାଯାଏ, ଏହା ପର୍ବତରୁ ପ୍ରତିଧ୍ୱନିତ ହୁଏ ଏବଂ ବହୁ ଦୂରରୁ ଶୁଣାଯାଏ। ବୈଜ୍ଞାନିକମାନେ ମଧ୍ୟ ଏହି ପଦ୍ଧତିକୁ ସଠିକ୍ ବୋଲି କହିଛନ୍ତି। ପିଲାଟି ଜନ୍ମ ହେବା ମାତ୍ରେ ଏହି ଲୋକମାନେ ପକ୍ଷୀମାନଙ୍କର ଚିତ୍କାର ଅନୁଯାୟୀ ଏକ ନୂତନ ସ୍ବର ପ୍ରସ୍ତୁତ କରନ୍ତି। ବର୍ତ୍ତମାନ ଏହି ଗାଁର ଲୋକମାନେ ମଧ୍ୟ ଟେକ୍ନୋଲୋଜିର ସମର୍ଥନ ନେବା ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି। ସେମାନେ ନିଜ ନାମର ସ୍ବରକୁ ମୋବାଇଲରେ ସେଭ୍ କରନ୍ତି।