ଲେଖକ ଓ ଭଲ ମଣିଷ

ଲେଖକର ସଂଜ୍ଞା ଆଦୌ ଜଟିଳ ନୁହେଁ, ଅତି ସରଳ। ଯେ ଲେଖନ୍ତି ସେ ଲେଖକ ନିଶ୍ଚୟ। ଲେଖିବା କଥା ଉଠିଲେ ସାହିତ୍ୟ ଲେଖିବା କଥାକୁ ଆଗେ ବୁଝିବା। ସାହିତ୍ୟର ପୁଣି ବିଭିନ୍ନ ବିଭାଗ ଥାଏ, ରହିଛି। ରୁଚି ନେଇ ଲେଖକ ଲେଖନ୍ତି। ଲେଖକ ବଡ଼ ପାଇଁ ଲେଖିପାରନ୍ତି। ସାନମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଲେଖିପାରନ୍ତି। ବଡ଼ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଯିଏ ଲେଖନ୍ତି, ସାନମାନଙ୍କ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ସେ ଲେଖିପାରନ୍ତି। ହେଲେ ବଡ଼ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଲେଖୁଥିବା ଲେଖକ କ୍ୱଚିତ କଁା ଭଁା ସାନମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଲେଖନ୍ତି। ସାନମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଲେଖୁଥିଲେ ବଡ଼ ଲେଖକ ମନୋଜ ଦାସ। ସାନମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଲେଖୁଥିବା ଲେଖକ ବଡ଼ମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଲେଖିବାରେ ଅସୁବିଧା ନ ଥାଏ। ସାନମାନେ ଶିଶୁ ଓ କିଶୋରବର୍ଗଙ୍କୁ ବୁଝାଏ। କବିତା ଲେଖି କବି, ଗପ ଲେଖି ଗାଳ୍ପିକ, କଥା କାହାଣୀ ଲେଖି କଥାକାର, ଜୀବନୀ ଲେଖି ଜୀବନୀ ଲେଖକ, ଉପନ୍ୟାସ ଲେଖି ଔପନ୍ୟାସିକ, ବ୍ୟଙ୍ଗ କାହାଣୀ ଲେଖି ବ୍ୟଙ୍ଗ ଲେଖକ, ସର୍ବୋପରି ସାହିତ୍ୟ ଲେଖି ସାହିତି୍ୟକ ହୁଅନ୍ତି। ସାନ ଶିଶୁମାନଙ୍କ ପାଇଁ ଲେଖନ୍ତି ଶିଶୁ ସାହିତି୍ୟକ। କେତେକ ଏକାଧିକ ବିଭାଗରେ ଲେଖନ୍ତି।
ତେବେ ଲେଖକ ଲେଖନ୍ତି। କେବେଠୁ ସ୍ତମ୍ଭ ଲେଖାର ଆଦର ଆଦୃତି ପୁଣି ବଢ଼ିଛି ପ୍ରିୟ ପାଠକ ମହଲରେ। ସବୁ ଖବରକାଗଜରେ ସ୍ତମ୍ଭ ଲେଖାମାନ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଦିନ ସମ୍ପାଦକୀୟ ପୃଷ୍ଠାରେ ଆସିଥାଏ। ସ୍ତମ୍ଭ ଲେଖାର ଲେଖକ ସ୍ତମ୍ଭ ଲେଖକ ବା ସ୍ତମ୍ଭକାର। ଆଜିର ଦିନରେ ବିଶେଷ କରି ”ଖବରଭିତ୍ତିକ ସାହିତ୍ୟ“ ସ୍ତମ୍ଭ ଲେଖାରେ ସ୍ଥାନ ପାଇଥାଏ। ଲେଖକଙ୍କୁ ଜନଜୀବନର ଯେଉଁ ଯେଉଁ ଦିଗ ଜଳଜଳ ଦିଶେ, ତା’ ଉପରେ ଲେଖିଥାନ୍ତି ସ୍ତମ୍ଭ ଲେଖକ। ଏଠି କୁହାଯାଇପାରେ ସବୁ ସ୍ତମ୍ଭ ଲେଖକ ଭଲ ଲେଖନ୍ତି। ଭଲ ନ ଲେଖିଲେ ଲେଖା ସବୁ ଖବରକାଗଜରେ ଆସନ୍ତା କିପରି ? ଲେଖକଙ୍କ ଲେଖା ଯଦି ଭଲ, ତେବେ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଭାବେ ଲେଖକ ଭଲ ମଣିଷ ହେବା ଉଚିତ। ହୁଏତ ଏ କଥା ବିତର୍କିତ ଲାଗିପାରେ ଅନେକଙ୍କୁ।
ଏ ଲେଖକର ମତରେ ଜଣେ ଲେଖକ ନିହାତି ଭଲ ମଣିଷ ହେବା ଦରକାର। ଖାଲି ଭଲ କଥା ଲେଖି ତା’ର ବିପରୀତ ଆଚରଣ ଯଦି ନିଜ ସ୍ଥାନୀୟ ପରିସରରେ ପରିବେଶରେ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରୁଥାନ୍ତି, ତେବେ ଏହା ଅସଙ୍ଗତି କଥା ନିଶ୍ଚୟ। ଅନେକେ ପୁଣି ମତ ରଖନ୍ତି ‘Think globally, Act Locally’.ଯେଉଁଠି ପହଞ୍ଚି ହେବ ନାହିଁ ସେଇଠି ସୁନ୍ଦର ବାର୍ତ୍ତା ପହଞ୍ଚାଇବା ଉତ୍ତମ କଥା ହେବ ନିଶ୍ଚୟ। ଆଉରି ସୁନ୍ଦର ହେବ ସେଇ ସୁନ୍ଦର କଥା କହୁଥିବା ଲୋକ ନିଜେ ପରିସରରେ ପରିପାଳନ କରୁଥିଲେ। ନିଜେ ପାଳନ ନ କରି ଅନ୍ୟକୁ ତାହା ପାଳନ କରିବାକୁ କହିବା ବିଡ଼ମ୍ବନାର କଥା। ମିଛ କହୁଥିବା ଲୋକ ସତ କହିବା ପାଇଁ ଉପଦେଶ ଦେବା, ମଦ ପିଉଥିବା ଲୋକ ମଦ ବିରୋଧରେ କହିବା, ଦୁର୍ନୀତିଗ୍ରସ୍ତ ଦୁର୍ନୀତି ବିରୋଧରେ ବିଷୋଦଗାର କରିବା, ଏ ସବୁ ଡବଲ ଷ୍ଟାଣ୍ଡାର୍ଡ କଥା। ଏମିତି ନକାରାତ୍ମକ କାମରେ ରହିଥିବା ଲୋକ ସକାରାତ୍ମକ କଥା କହିବା ଶୋଭନୀୟ ନୁହେଁ। ଏମିତି ଛଦ୍ମବେଶୀ ଆଜିର ସମାଜରେ ସାଲୁବାଲୁ ହେଉଛନ୍ତି। ଛଦ୍ମବେଶୀ ମୁଖେ ରାମ ନାମ ଧରନ୍ତି, ଅନ୍ତରକୁ ହାରାମ କରି ରଖିଥାନ୍ତି।
ଲେଖକ ଯାହା ଲେଖନ୍ତି, ତା’ର ଉଦାହରଣ ନିଜେ ବନିବା ଦରକାର। ନୀତି ଆଦର୍ଶର କଥା କହି ଅନାଦର୍ଶର ଧ୍ବଜା ଧରିବା ଅସୁନ୍ଦର କଥା। ଅନାଦର୍ଶର ଧ୍ବଜାଧାରୀ ଆଦର୍ଶର ବାଣୀ ଶୁଣାଇବା ପାଣିରେ ଗାର ଟାଣିବା ସହ ସମାନ। ନୀତି ଆଦର୍ଶର କଥା ସଉକିରେ ଲେଖାଯାଇନପାରେ। କେବଳ ଲେଖିବା ପାଇଁ ଲେଖି ଦେଲେ ହେବ ନାହିଁ, ସେଇ ଲେଖାର ଯଥାର୍ଥତା ପ୍ରତି ଲେଖକୀୟ ଅଙ୍ଗୀକାରବଦ୍ଧତା ରହିବା ଦରକାର। ଲେଖିବା ପାଇଁ ଲେଖି ଦେବା ସହଜ, ତାକୁ ପାଳିବାରେ ଥାଏ ମହାନତା। ଯଥାର୍ଥତା। ଅନ୍ୟଥା ସେ ଲେଖା ହୋଇପାରେ ମୂଲ୍ୟହୀନ। ଏବେ ସାହିତ୍ୟରେ ମାତିଲେଣି ଖାଣ୍ଟି ନକାରାତ୍ମକ କିଛି ମିଛ ମଣିଷ। ସାହିତ୍ୟକୁ ଢାଲ କରି ନିଜ ଦୋଷ ଦୁର୍ବଳତାକୁ ଲୁଚାଇବା ଅପଚେଷ୍ଟା କଲେଣି କେହି କେହି। ସାହିତ୍ୟ ନାଁରେ ବଡ଼ ସହ ମିଶିପାରିବା ସୁଯୋଗ ପାଆନ୍ତି ଗୋଟେ ମଞ୍ଚରେ ବସି। ବିପଦ ବେଳେ ବଡ଼ ସାହାଯ୍ୟ ପାଇବେ, ଏଇ ଚକ୍କରରେ ସାହିତ୍ୟ କଲେଣି ଏଠି ଥୋକାଏ।
ତେବେ ଲେଖକ ଜଣେ ଭଲ ମଣିଷ ଆଗ ହେବା ଦରକାର। ମଣିଷପଣିଆର ଅଧିକାରୀ ହେବା ଜରୁରୀ। ଦେଖେଇ ଜଣେଇ ହେବା ପାଇଁ ଛଦ୍ମବେଶୀ ହେବା ଅନୁଚିତ। ବେପାରୀ ବେପାରରେ ଲୋକଙ୍କୁ ଠକି ଲୁଟି ଟିକସ ଫାଙ୍କି ଚାଲିଥିଲା ବେଳେ ଅନ୍ୟ ପାଖେ ସହଜରେ ନାଁ ଅର୍ଜିବା ପାଇଁ ସାହିତ୍ୟକୁ ସାହାରା କରିବା ଅପଚେଷ୍ଟାରେ ନିଜକୁ ନିୟୋଜିତ ବରାବର କରିଥାନ୍ତି। ସାହିତ୍ୟ ସେବା ପାଇଁ ଲୁଟେରା ବେପାରୀ ସାହିତ୍ୟ ଯେତିକି କରନ୍ତି ନାହିଁ, ସାହିତ୍ୟରୁ ସେତିକି ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଫାଇଦା ଉଠାଇବା ଫନ୍ଦିଫିକରରେ ସବୁବେଳେ ଥାଆନ୍ତି। ନିଜ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ପାଇଁ ସାହିତ୍ୟ କରନ୍ତି। ଏଠୁ ସେଠୁ ପୁରସ୍କାର ଗୋଟାନ୍ତି କୁହାବୋଲା କରି। ତାଙ୍କର କୁଆଡେ ପଦ୍ମ ପୋଖରୀରୁ ସାନ ପଦ୍ମଟେ ହେଲେ ବି ତୋଳିବାର କାମନା ରହିଛି। ପଦ୍ମ ପୋଖରୀରୁ ପଦ୍ମ ତୋଳିବା ପାଇଁ ସେ ସାହିତ୍ୟକୁ ଆୟୁଧ କରି ପୂରାପୂରି ଆଣ୍ଠେଇ ପଡ଼ନ୍ତି। ସେଥିପାଇଁ ଜିଲାସ୍ତରୀୟ ଅଧିକାରୀଙ୍କୁ ଅତିଥି କରନ୍ତି। ସାହିତ୍ୟ କରୁଛି ବୋଲି ଡିଣ୍ଡିମ ପିଟନ୍ତି। ଆଗ ଭଲ ମଣିଷ ନ ହୋଇ ସାହିତ୍ୟ ପୋଖରୀକୁ ଗୋଳିଆ କରୁଥିବା ନାଁ ବିକଳିଆ ଆତ୍ମଘୋଷିତ ଲେଖକ ପୁରସ୍କାର ପଛରେ ଖାଲି ଧାଆନ୍ତି। ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷ ସେମିତି ଲେଖାଲେଖି କରି ପାଆଁଶ ପୁରସ୍କାର ଗଣ୍ଠେଇ ସାରିଲେଣି ପଦ୍ମ ତୋଳି ହାତେଇ ନେବାର ନିଶାରେ। ନିଜ ପରିସରରେ ଲୋକ ଠିକ୍‌ ଜାଣନ୍ତି ସେ କ’ଣ ? କେତେ ଭଲ ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ହିସାବରେ ! ବୋଲକରା ତିଆରି ଭାବମୂର୍ତ୍ତି ତିଆରିବା ସବୁଦିନ ପାଇଁ କାମ କରି ନ ପାରେ। ବୋଲକରାଙ୍କୁ ଭଲ ପାଇବାରେ ବି ପାତରଅନ୍ତର ନୀତି ଆପେଣେଇଥାନ୍ତି।
ତେବେ ସମାଜକୁ ଦିଗ୍‌ଦର୍ଶନ ଦେଉଥିବା ଲେଖକ କେବେ ବି ଖରାପ ହୋଇ ନ ପାରନ୍ତି। ଲେଖକ ଅନେକ ସମୟରେ ସତ କଥା ଲେଖି କିମ୍ବା ପରୋକ୍ଷରେ କହି ଅନେକଙ୍କ ପାଇଁ ଗ୍ରହଣୀୟ ହୋଇନଥାନ୍ତି। ତଥାପି ସତ ଲେଖକ ଅଛନ୍ତି। କିଛି ଛଦ୍ମବେଶୀ ବି ଥାଆନ୍ତି। ଛଦ୍ମବେଶୀଙ୍କ ହାଉଯାଉ ଆଜିର ଦିନରେ ଅଧିକ। ସତ ଲେଖକ ବି ଏଠି ନିରନ୍ତର ଲେଖିବା ଧାରାରେ ନିଜକୁ ବରାବର ନିୟୋଜିତ ରଖିଆସିଥାନ୍ତି।
ବଉଦରାଜ, ବୌଦ୍ଧ
ମୋ: ୯୪୩୭୪୭୮୪୬୬


Enter your email to get our daily news in your inbox.

All Right Reserved By Dharitri.Com

ସଦ୍‌ଗୁରୁ ଓ ସତ୍‌ନାମ

ଆମର ଗୋଟାଏ ଦୋଷ ଯେ, କିଛି ନ ବୁଝି, ମହାପୁରୁଷଙ୍କ ଉପରେ ମୂଳରୁ ଭରଷା କରୁ। ଭଗବତ୍‌ ଶକ୍ତିରେ ଅଲୌକିକ ଭାବରେ ସବୁ ସେ କରିଦେବେ...

ବିଷମୁକ୍ତ ହେବ କି ଭାତହାଣ୍ଡି

ମ୍ପ୍ରତିକ ସମୟକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟକଲେ କୃଷି ହିଁ ଆମ ଭବିଷ୍ୟତ ବୋଲି କୁହାଯାଇପାରେ। ଏହି କୃଷି ଆମ ଅର୍ଥନୀତିର ସଂସ୍କାରକ। ଆମ ରାଜ୍ୟରେ ସତୁରି ଭାଗରୁ ଅଧିକ...

ଟ୍ରମ୍ପ୍‌ ଓ କପ୍‌ ସମ୍ମିଳନୀ

ଆମେରିକାର ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ନିର୍ବାଚନରେ ଡୋନାଲ୍ଡ ଟ୍ରମ୍ପ୍‌ଙ୍କ ବିଜୟ ବକୁରେ ଅନୁଷ୍ଠିତ ମିଳିତ ଜାତିସଂଘର ଜଳବାୟୁ ପରିବର୍ତ୍ତନ ସମ୍ମିଳନୀ (କପ୍‌୨୯) ଉପରେ କଳାବାଦଲ ଛାଇ ଦେଇଛି। ଏକଥା...

ପୋଷଣୀୟ ମତ୍ସ୍ୟକ୍ଷେତ୍ର

ଶ୍ୱ ଅର୍ଥନୀତି, ପୁଷ୍ଟିକର ଖାଦ୍ୟ, ନିଯୁକ୍ତି ଓ ସର୍ବୋପରି ପରିବେଶ ପ୍ରତି ମତ୍ସ୍ୟ ସମ୍ପଦର ଅବଦାନ ଓ ଏହାର ଗୁରୁତ୍ୱ ନିଦର୍ଶନ ପାଇଁ ବିଶ୍ୱ ମତ୍ସ୍ୟ...

ଦୁର୍ନୀତିର ବଳୟ

ଆଜି ଘରେ, ବାହାରେ, ରାଜ୍ୟରେ, ଦେଶ ଭିତରେ ଓ ଦେଶ ବାହାରେ ‘ଦୁର୍ନୀତି’ ତା’ର କାୟା ବିସ୍ତାର କରି ଚାଲିଛି। ଏହାକୁ ରୋକିବା ପାଇଁ ଶପଥ...

ସଂସ୍କୃତି ବିନିମୟର ସମୃଦ୍ଧ ଇତିହାସ

ସ୍ଥଳ ଓ ଜଳପଥ ଦେଇ ସମଗ୍ର ଉପମହାଦେଶରେ ଭାରତ ଏହାର ସାଂସ୍କୃତିକ ସମ୍ପର୍କ ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲା। ସ୍ଥଳଭାଗରେ ଏହା ସମଗ୍ର ହିନ୍ଦୁକୁଶ, ପାରସ୍ୟ (ଆଧୁନିକ ଇରାନ)...

ଏକ ଅନନ୍ୟ ଦୁନିଆ

ପିଲାମାନେ ଆନିମେଶନ ଚଳଚ୍ଚିତ୍ର କିମ୍ବା କାର୍ଟୁନ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ଯଥା ଟମ୍‌ ଏବଂ ଜେରୀ, ମିକି ମାଉସ୍‌, ଚିକୋ ବଣ୍ଟି , ନିଞ୍ଜା ହତୋଡ଼ି, ଅଗି ଆଣ୍ଡ...

ନିଶା ନିଶାଣରେ ନାବାଳକ

ଶାସକ୍ତ ବ୍ୟକ୍ତିମାନେ ସେମାନଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟକଳାପ ଉପରେ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ହରାଇଥାନ୍ତି। ବନ୍ଧୁତ୍ୱକୁ କ୍ଷତି ପହଞ୍ଚାଇବା, ପରିବାରକୁ ଆଘାତ ଦେବା କିମ୍ବା ଚାକିରି ହରାଇବା ଇତ୍ୟାଦି ବିପଦରେ ମଧ୍ୟ...

Advertisement
Dharitri Youth Conclave 2024

ଧରିତ୍ରୀ କାର୍ଟୁନ

Archives
Model This Week

ପିଲାଙ୍କ ଧରିତ୍ରୀ

Why Dharitri